Çöpçü!

Acele etmeden bu kadar çabuk oynanabilir ancak futbol. Faul ya da faule benzer basmadan rakibe, ancak bu kadar baskı koyulabilir. Bu kadar az pas hatası ile atağa çıkılabilir, bu kadar pozisyon üretilebilir, Oftaş gibi bilinçli ve iyi savunma yapabilen bir takıma karşı.
Keyifli bir oyundu Fenerbahçeliler için. Her ne kadar bazı sözde taraftarın aklı başka hesaplardaysa da Ankara’daki gibi, bu takım ve aslında bu kulüp, istikrar ve ileride tarihin mutlaka kutsayacağı bir azizliğin eseridir.
Neyse, şu keyifli futbol akşamında kasmayalım kimseyi. Penaltıdan bile söz etmeyelim: hani düne kadar verilmeyenlerle, dün verileni kıyaslayarak...
Oftaş’a ve örnek spor adamı teknik direktörleri Osman Özdemir’e saygıda da kusur etmemek gerekir. Güçlü rakibi, belki de sezonun en isabetli paslarını yapıp, şakır şakır oynarken, ancak bu kadar dik durulabilir. Disiplinden bir dakika bile taviz vermeden, son ana dek bu kadar direnilebilir.
Gökhan alışılan oyunlarından birini oynadığından es geçilebilir. Carlos ve Aurelio da öyle. Onları tanıyan, ne yapacaklarını zaten bilir. Ne var ki, dünkü Kezman özellikle Sevilla maçı öncesinde oldukça önemlidir. Nasıl yani! Bu ne istek, bu celal! Düne kadar nerelerdeydin?
..Ve gerçek Fenerbahçe taraftarının anında beste yaparak hakkını verdiği Maldonado... İlk Avrupa maçında, takım arkadaşları, saha ve ne varsa yabancı olduğu, hiç çaktırmadan, futbol diliyle ancak bu kadar konuşulabilir. Daha önce, Şili Milli Takımı’nda iki 90 dakikasını ve uzunca bir kasedini izlemiştik, çöpçünün. Yine iyi süpürdü doğrusu. Gözüaydın ön libero olmak isteyen Türk gençlerinin. Gözüaydın Fenerbahçeliler’in. Gözüaydın, Aurelio’nun, Selçuk’un, Deniz’in...