Trabzon'da tarih yazılırken...

Ersun Yanal’ı sık eleştiriyoruz; kağıt üzerindeki iyi kadrodan ‘ideal takım’ yapamadı diye. Ancak zaman zaman şartların buna elvermediğini de söylemek gerekir. Tıpkı Gençlerbirliği sınavı gibi. Cardozo ve Mehmet Ekici gibi 2 ismi sakatlığı, Özer gibi orta alana kötü gününde bile dinamizm katan bir oyuncusunu da cezası sebebiyle kaybeden Yanal için maçın içi de kabuslarla doluydu.

İlk 2 değişikliğini sakatlıklar sebebiyle yapınca mecburen sahadakilerle sistem değiştirmek zorunda kaldı. Sakatlık demişken...

Landel’i sadece Trabzonlular’ın uyarması yetmez. Kendi takım arkadaşları da böyle sporcu sağlığına direkt kasteden ve bir de üzerine gülücükler saçan oyuncuyu uyarmalı. Bu arkadaşının ekmeğine kastetmektir ki yarın öbürgün hepsinin başına gelebilir. Maça dönersek...

İlk yarının son 2-3 dakikası hariç Trabzon’u Gençler’in ceza sahasında hiç görmedik. Alışkanlık bozulunca kafalar da karıştı. Kim alacak, kim dağıtacak, kim kaçacak, pozisyon açacak, hepsi soru işaretiydi. Erkan ve Deniz çok kenara kaydı, Fatih Atik de her zamanki gibi sıfır sürpriz ve vasat altı oynadı.

İkinci yarıda biraz daha hareket geldi oyuna, Gençler 10 kişi kalınca Trabzon skor bulur beklentisi Tomic’in güzel golüyle terse düştü. Golün ve eksikliğin etkisi Ankara ekibinin vitesini düşürdü, Ersun Yanal’ın hamleleri Trabzon’u ileriye itti. Ve forvetlerin yapamadığını yine Medjani yaptı. Doğru zamanda, doğru yerdeydi, beklenen olmasa da 1 puanı getirdi.

Ve tüm bunlar Trabzon’da yazılacak tarihten hemen önce oldu! Gençler maçının son düdüğü çaldığında Bordo-Mavili basketbolcular ilk kez mücadele ettiği kupada final hazırlıklarına başlamıştı. Maç inanılmaz geçti, saniye değil, saliselerle kupa kaçtı ama önemli olan buralarda olmaktı.