İsteyince oldu

Trabzonspor, İstanbul’daki rakiplerine gösterdiği reaksiyonu anlık durumlar hariç bir türlü diğer rakiplerine gösteremiyordu. Bu da doğal olarak Bordo-Mavililer’i zirvenin çok uzağına sürüklemiş, kredisini bitirmişti. 3 maçta 7 puan ve özgüven kazanan Rıza Çalımbay’ın takımının Sivas deplasmanında ilkleri yapması gerekiyordu. Tabi ki bu gereklilik sadece kağıt üzerindeki kadro ya da puan cetvelindeki gerçeklikle olmazdı. İstemek, en az büyük maçlar kadar arzulamak, savaşmak, konsantre olmak lazımdı.

Farkı N’Doye yarattı

Rıza Hoca sahaya sürprizler ve rakibe kafa karışıklığı yaratabilecek bir kadroyla çıktı. Burak, N’Doye, Yusuf ve hatta Castillo... Değişerek pozisyon aldılar sürekli aktif kaldılar. Özellikle de N’Doye. Belki dün gol atmadı ama sahanın en fazla iş üreten, yük alan, alan açan oyuncusuydu, ‘Neden var?’ sorusunu hiç sordurtmadı bu kez.

Sivas risk alamadı

Sivas ise bu ‘farklılıklar’ karşısında hep ürkek kaldı, hücuma ekstra katkı verecek hamleler yapamadı. Bu da doğal olarak Trabzonspor’u fazlasıyla rahatlattı. İlk yarıda ev sahibi, gol de dahil, Trabzon’un hatalarından oluşanlar dışında bir organizasyon üretemedi. Orta alanda Onazi-Kucka değişikliği Trabzonspor’un direncini ve ofansif yönünü güçlendirirken, Çalımbaş’ın takımının baskısı kademeli olarak arttı.

Okay beni yanıltmadı

Maç öncesinde Sosa’nın yokluğunun aranmayacağını, Okay’ın dönüşünün ise çok fark yaratabileceğini yazmıştık. Öyle de oldu. Hem savunma-orta alan-hücum hattındaki görevini kusursuz yaptı hem de şık golüyle karşılaşmaya damga vurmayı başardı. Trabzonspor için her maç bir final demişti Rıza Hoca, sadece ilk ders geçildi ama çok değerliydi.