Cadı Kazanı!

Birçok kez yazılarımda değindim, Galatasaray’ın ekstra rakibe ihtiyacı yok. Camianın değişik yapısı el yumruğuna gerek kalmadan Galatasaray’ın gözünü mosmor ediveriyor.

Bazen duayen, bazen başkan adayı, bazen eski yönetici, bazen genel kurul, bazen taraftar camianın ayağına kurşunu acımasızca sıkıyor. Bu kez de çok sevdiğim, yönetici kardeşim Alper Narman keyfe limonu sıktı. Müthiş bir geri dönüş yapmışsın, bir hafta ara verdiğin liderliği ele geçirmişsin. Tam “Huzuru buldum” dediğin anda bir grup taraftar Başkan’ın locasına yönelik protestoya başlıyor. Bu duruma alışık olan Başkan da kendi yumuşak tavrıyla durumu lehine çevireceği sırada yangına körükle yetişen Alper Narman, Başkan’ı koruyacağım derken bir çuval inciri mahvediyor. Bağırıp çağırdığı taraftar da o andan sonra eline ne geçirirse fırlatıyor locaya. Baştan sona hatalarla dolu bir hikaye ve suçsuz kahramanı yok.

İlk hedef şampiyonluk

“Galatasaray Camiası’na aidim” diyen hiç kimsenin şampiyonluk yolunda hedefi ıskalamaya hakkı yok. Taraftar da yönetici de sorumluluğunu bilecek. Zaten Galatasaray’ın başarılı olmasını istemeyenler aportta. Takım iyi sonuç aldığında yabancı sayısını azaltmayı gündeme getiren federasyon da dahil olmak üzere bir dolu harici düşman fırsat kolluyor. En azından mayıs ayına kadar iç huzur sağlanabilirse işler daha kolay yürür.

Hakemlere dikkat

15 haftada gördük ki futbol takımı sanıldığı kadar kırılmaz bükülmez değil. Hakemleri de yenebilecek kadar da oturmuş bir ekip yok. Bu sebeple yönetime büyük iş düşüyor. Süper Lig hakemlerinin tamamına Galatasaray’ın ne kadar büyük bir güç olduğunu, kasıtlı maç yönetenlerin bu büyüklüğün altında ezileceklerini hissettirmek yönetimin yapacakları listesinde ilk sıralarda yer almalı.