Kartal'ın yapamadığı

Pazar günü Ali Sami Yen’e derbi maçı izlemeye gittim. Önce Kalli geldi eşi ile birlikte. Ardından Mustafa Denizli, daha sonra da Hagi... Hemen önümüze oturdular. Yanlarında, Lincoln hariç oynamayan bütün oyuncular; omuz omuza... Yan tarafta protokole baktım. Adnan Polat ayakta. Eski başkanlardan Faruk Süren, Mehmet Cansun, Ali Uras, Ali Tanrıyar ve Alp Yalman. Bütün eski yöneticiler, başkan adayları. Camia bütünleşmiş, dimdik ayakta örnek duruş sergiliyor. Doğal olarak aklımıza o meşhur söz geldi: ‘Beşiktaşlı duruşu.’
Hani hep konuşulan, ancak bir türlü göremediğimiz görüntüler. Bırakın deplasmanı, İnönü’de başkanın en yakınında golf hocası, saatçi, magazinci, şıracı ve bozacıdan(!) başkası yer almıyor. Mesela Onursal Başkan Süleyman Seba. Hadi diyelim sağlık sorunu var, başkan iken de pek gelmezdi heyecandan maçlara. Ya Hasan Arat, Fikret Orman, İhsan Kalkavan, Mehmet Kazancı, Yalçın Sabancı, Ethem Sancak, Ömer Çimen, Turgay Ciner, Zafer Yıldırım, Recep Yazıcı, Abdi Celalettin Kolot, daha yüzlercesi neredeler! Yabancıları da ‘es’ geçelim... Rasim Kara, Rıza Çalımbay, Feyyaz Uçar, Gökhan Keskin, Ziya Doğan, Fuat Yaman, sizler neredesiniz? Galatasaray, Beşiktaşlı duruşunu gösterip zirveye otururken, Kartal uzaktan seyrediyor.

Elele çıkın
Beşiktaş ile Bursaspor arasındaki gereksiz husumet, Adana’da tavan yaptı! Maalesef bu gerginliği her iki takım başkan ve yöneticileri körükledi. Artık olan olmuş. Geriye gidip tartışmanın bir anlamı yok. Bugün yıllardır kanlı savaşın içinde olan İsrail ile Filistinliler bile aynı masa etrafına oturabiliyorlar ise, her iki kulüp bunu fazlası ile yapmalı. Beşiktaş, Sinan Engin’in açıklamaları ile ilk adımı attı. Ancak bu yeterli değil. Derhal başkanlar, Yıldırım Demirören ile İbrahim Yazıcı’nın medya önünde bir araya gelip yeni sayfa açmaları gerekir. İlk maça da iki takım elele çıkar veya dostluk maçı yapılır, olay biter. Aksi taktirde sadece başkanlar değil, her iki camia, altından kalkılmaz yükün altında kalır.