Başın öne eğilmesin aldırma Olcay aldırma

Olcay Şahan... Samet Aybaba döneminde takıma kazandırıldığında kapalı kutuydu. Alman Bild Gazetesi, ‘Bundesliga 1 için az, Bundesliga 2 için çok’ yorumunda bulunmuştu. Gurbetçi futbolcu, takımın en çok koşan ismi olarak sahalarda ter döktü. Kazanılan şampiyonluğa, galip gelinen bir çok maça katkı verdi. İnönü’de son dakika içinde Fenerbahçe’ye attığı golle taraftarın sevgilisi haline geldi.

Olcay’ın bir de saha dışındaki durumu var. O, takımın maskotu. En kötü zamanda arkadaşlarına moral olur. Güldürür, eğlendirir. Ümraniye’den çıkartın Olcay’ı, yüzler asılır, herkes gerilir! Daha bir taraftarı bile geri çevirdiği yoktur. İngiltere’deki kamp döneminde; otobüsten inip küçücük kız çocuğu ile fotoğraflar çektirmesi, gözlerimizin önünden gitmez. Kişiliği, profesyonelliği, on numaradır Olcay’ın.

Anlamsız ve gereksiz...

İşte Kartal’ın neşe kaynağının Az Alkmaar ile yapılan hazırlık maçının ardından, stattan bir ayrılışı vardı ki... İçim burkuldu. Başı önde. Üzgün... Darmadağın... Sebebi birkaç taraftarın başlattığı prdotestosu ve genelin ayak uydurması... Beşiktaş tribünlerinin, kendi futbolcusunu ıslıklayıp yuhaladığına şahit olmadım hiç. Sadece bir dönem sadece Fabian Ernst’e top geldiğinde alkış yaptılar. Diğerlerine sessiz kaldılar. Ancak Olcay’a yapılan bir ilk. Anlamsız, yersiz, gereksiz.

Form tutar da kırılan kalp düzelir mi!

Evet Olcay formsuz. Bulduğu şansları pek iyi kullandığı söylenemez. Zaten her maç, aynı düzeyde olan kim var ki! Bırakın Beşiktaş’ı; Ronaldo, Messi, Neymar, Benzema... Kim var!..
Şenol Güneş ve arkadaşları ile Olcay yeniden form tutar. Mücadele eder, başarılı olur, yine milli takıma gider. Ya böylesine kırılan kalbi düzelir mi!.

O da olur... İlk maçta oynasın ya da oynamasın o tribünlere çağrılır, üçlü çektirilirse; bal gibi olur.

Sadece içeride değil, Avrupa ve dünyada da örnek gösterilen Beşiktaş tribünlerine de bu yakışır. Öyle değil mi!.

Olcay’a da bir çift sözümüz var; başın öne eğilmesin, aldırma Olcay aldırma!...