Rijkaard mı, Lucescu mu?

Galatasaray’da bugüne dek elindeki kadronun hakkını en az veren hoca açık ara Lucescu’ydu. UEFA Kupası’nı kazanan takımdan ayrılanların yerine Jardel ve Serkan Aykut’un alınmasıyla tarihin en güçlü kadrosu yaratılmıştı. Ancak Lucescu güle oynaya şampiyon olması gereken takımı ikinci yapabilmiş, M. Denizli’nin toplama ekibi ipi göğüslemişti. Ertesi sene ise Hagi ve Taffarel gibi iki efsanenin ayrılmasına rağmen orta kalite ve kiralık ağırlıklı takıma üçüncü yıldızı taktırmıştı. Üstelik Popescu da sezon ortasında satılmıştı.

Bu sezon ise çeşitli sakatlıklara rağmen Galatasaray tarihinin en pahalı kadrosu Rijkaard’a teslim edildi. Kalan haftalarda mucize olmazsa en iyi ihtimal ikincilik görünüyor. Avrupa’da gidilen kısa yol ve ZTK’daki erken elenmeyi göz önüne alırsak, Rijkaard mutfaktaki mükemmel malzemeden en kötü yemeği hazırlayan şeflik konusunda Lucescu’yla yarışmaktadır. Birincilik kararı için sezon sonunu bekliyorum.

Son dört haftada yitirilen 9 puanın büyük bölümü bireysel hatalara bağlanabilir. Ancak Leo Franco’nun intiharı dışındakiler Rijkaard felsefesinin oyuncu bazında patlak vermesinden ibarettir. Eskişehir ve Trabzon’da savunmaya baskı yapılması sonucu yenilen goller, Caner ve Emre’nin anlık dağılmalarının ötesinde, Rijkaard’ın geride top çevirme ideolojisinin iflasıdır. Eskişehir maçı sonrası GS TV’de Can Erbesler’in Analiz programına Soner Tolungüç ile konuktum. Erbesler’in sorusu üzerine, “Trabzon Colman-Umut ile Galatasaray savunmasına baskı yapıp gol atar” demiştim. Taze görüntüler arşivde duruyor. Yorumcu olarak benim gördüklerimi teknik direktörler de gözlemliyordur. Galatasaray böylesine kolay deşifre edilecek takım konumuna düşürülmemeliydi.

TT Arena’ya Şampiyonlar Ligi dışında kalmış şekilde taşınmamak için görev artık güven tazelemiş Adnan Polat yönetimindedir. Rijkaard’a lisan-ı münasiple durumun vahameti anlatılmalı, önümüzdeki sezonun kadro planlamasına şimdiden başlanmalı, gelecek-gidecekler saptanmalıdır.