Galatasaray'a yakıştıramadıklarım

Bu sezon toparlanan Galatasaray’da hoşuma gitmeyen bazı noktalar olması kaçınılmaz. Zamanı geldikçe yazıyorum ama acilen belirtmek istediğim kimi oyuncular var. Yabancılardan Albert Riera’nın neden alındığını sık sık sorgulamaya başladım. Sol kanatta oynatılmaya çalışılmasına rağmen kesinlikle uygun değil. Ayaklarında gülle varmışcasına hareket ediyor. Sürati yok, ivmelenmesi ise sıfıra yakın. Bugüne dek rakibini topla koşarak ekarte ettiğini görmedim. Çalım atma konusunda da oldukça zayıf. Tekniğinin iyi olduğu söylenmesine rağmen pas yüzdesi herhangi bir sıradan oyuncudan daha ileride değil. Parmak ısırtan bir hareketini göremedim. Duran toplarda başarısı yok. Rakip ataklarda geriye dönüp savunmaya yardım etmiyor. Böylesine olumsuz izlenim veren bir oyuncunun beni mahçup etmesini dilerim ama çok zor görünüyor. Riera’yı seyrederken ‘Culio keşke kalsaydı’ diyenlerin sayısının az olmadığını biliyorum.

Emmanuel Eboue konusunda ise henüz bir düşüncem oluşmadı. Ancak gelişinde yaratılan beklentilere yaklaşamadığını belirtmeliyim. Real Madrid maçında Selçuk İnan’a yaptığı asist dışında akılda kalan tek hareketi Bursaspor karşılaşmasında Stepanov’un yarattığı penaltı pozisyonudur. Ancak Eboue’ye henüz Riera kadar olumsuz bakmamamın nedeni henüz gerçek mevkii olan sağ bekte görmemiş olmamdır.

Yerlilerden Aydın Yılmaz’ın iki sene önce bitirdiği kredisine rağmen oynatılması kendisi için Tanrı’nın lütfudur. Ama Aydın maalesef bunun farkında bile değil. 5 yıl önce Konya’da attığı golün mirası çoktan tükendi ama Aydın’da tek santim ilerleme görünmüyor. Aydın’ı sahada gördüğüm zaman içim daralıyor. İçimi daraltan son oyuncu ise Emre Çolak. Galatasaray formasını giydiği ilk maçta iki gol atarak Okan Buruk’un yanında tarihe geçen Emre de Galatasaray alt yapısında yetişen oyuncuların ortak özelliği olan kendilerini Pele zannetme sendromu yaşanıyor. Üç yıldır A takımda forma giymesine rağmen fizik, taktik zeka ve ciddiyet açısından halâ 12 yaşındaki halini aşamamış durumda.