27 yıl sonra gelen zafer

Süper Lig’de 5. haftayı oynuyoruz. Artık takımların taktiksel disiplin içerisinde bir şeyleri oturttuğunu görmek istiyoruz haliyle. Ancak Adana Demir ve Rize için kazanamamanın vermiş olduğu baskı kenar yönetimlerin direktiflerinden çok, spontane gelişen bir anlayış ortaya çıkarıyor. Bu da mesafelerin açıldığı, pozisyonların arttığı deli saçması bir maç izlememize neden oluyor. İki takımın sahadaki tasviri tam olarak bu olsa gerek. Tabii Selim’in kendini kaleci sanarak topa çıkmasıyla Adana Demir’in kazandığı penaltı maçın momentumunu ev sahibine çevirdi. Balotelli’nin beyaz nokta üzerinden fileleri bulması da İtalyan çılgının gazını bir nebze de olsa aldı.

Özgüven ve ikinci gol

Üstün oynamayı özleyen Adana Demir’de oyunculara gelen öz güven ikinci golün de habercisiydi adeta. Eze’nin muhteşem getirişi ve rakibin belini kırarcasına verdiği pasla Vargas’ın golü maçın da kaderini tayin etti. Boldrin’in şansla beraber giren enfes golü sadece teselli. Çünkü Bjarnasson işi bitirdi. Şimşekler bu galibiyetle ölü toprağını attı. Fakat Montella’nın alması gereken mesafe çok. Takımın hala oyun kurma noktasında bariz defoları var. Rize’ye gelince... Bülent hoca sabır istemeye devam ediyor. Ne diyelim, Allah Rizeli’ye sabır versin!