Takım taraftarlığından sıyrılma hızı

Almanya karşısında üç kez geri düşmemize rağmen rakibe ısrarla “bu iş bitti” dedirtmemek teknik, taktik, oyuncu ve teknik adamla bazlı değerlendirmelerin çok çok ötesinde bir durum ortaya çıkardı. Bu nedenle büyük bir sevinç yaşanmasının çok sayıda kabul edilebilir gerekçesi söz konusu. Kabul edelim ki hazırlık maçlarını kötü oynama geleneğimiz kamuoyunda da bir alışkanlık yaratmış ve bu durum adeta kanıksanmıştı. Oyuncuların da bu havadan etkilenmesiyle bu tip maçları olsa da olur olmasa da olur kıvamına getirmişti. Harika bir oyuncu havuzumuz var. Evet bazı bölgelerimizde alternatiflerimiz kısıtlı. Ancak takım ruhu, taktik disiplin büyük umut verdi diyebilirim. Zaten Milli Takım söz konusu olduğunda kamuoyunun “Takım taraftarlığından sıyrılabilme hızı” başta olmak üzere; teknik adama inanç, oyuncu grubunun birbirine saygısı, öz disiplin harici çok bir şeye de ihtiyaç yoktur.

Yeniden umutla...

Almanya karşısında bir hazırlık maçını bu kadar kıymetlendiren elbette rakibin gücüydü de... Haliyle; tüm faktörler birleşince hatalarına rağmen umut veren bir Milli Takım sanırım hepimizin özlemiydi ve herkes Almanya karşısında bu umut ve asla bırakmama duygusuna hasretini giderdi. Şimdi gelsin Avrupa Uluslar Ligi, yeniden, umutla...