Şiir haftası!

Nasılsın Büyük Kaptan Turgay? Battı batıyor Galatasaray... Kırdı dümeni dibe doğru Faruk, Eyvaaaah ki eyvah, rota yamuk! Kim kurtarır Cim Bom’u Neron felaketinden? Korkuyor ahali, gidişinden, Sardı duman, yanıyor gemi temelden, İş işten geçmeden... Hey sen! Sultani’li Canaydın... Yetişemezsen! Gülüşürüz karşılıklı. Biliyorsunuz, teşvik primi günün meselesi. Ankaragücü, Galatasaray’ı İstanbul’da yenip şampiyonluğu elinden almış, başkasına vermişti. İddialara göre o başkası da 500 bin Amerikan dolarını Ankaragücü’ne vermiş! Sonra? Paraların pay edilişi ve gerisi film gibi. Adı? ‘Futbola yıldırım düştü’ Konu? ‘Dedikodu’ Senaryoya adı karışanlar listesine bakıyorum... Cemal Aydın, Levent Doğan, Aziz Köklü, Aslan Gürsoy, İsmet Taşdemir, Çaycı Ercan, Mürvet hanımın kedisi minnoş, ‘Kuşum Aydın’ın finosu hoşhoş ve daha bir sürü isim. Bilgisi için de Şahin Ulu. Diğer rollerde E.Y. ve Cafer! Başrol? Henüz yok. Yapımcı? O da yok! Belki var da, matbuatın haberi yok! Plağı ters çevirip, fiili şöyle farzedelim... Ankaragücü’nün iman ve nakit gücüyle şampiyonluktan ettiği kulüp Fenerbahçe’dir. Galatasaray da bu hormonlu katkıyla şampiyonluk kazanan kimliktir! Dayanışma da alenidir! Medya şimdiki gibi, karnından konuşup ya da kuş dilini tercih edip suçlu olup olmadığı henüz belli olmayanlara mı ‘Hücuuuum’ derdi? Yoksa dosdoğru açık, seçik ve net Galatasaray’a ve başkanına mı yönlenirdi? Sayfalar dolusu kimin posterleri basılır, pislik torbaları kime saldırtılırdı? Fener Cemahiriyesi vakavünistleri, hemen etik dersler verip, nefret kusan nameleri, kaleme alır mıydı? Alırdı. Sonra? Eller de yıkanırdı, vicdanlarda! Oysa gerçek yapımcı, yani finansörle ilgili tıs yok! Gelin harbi düşünelim, konuşalım... Bu meselenin en az suçlu -belki de masum- insanları E.Y. ve ekibi, Cafer’le arkadaşları, Cemal Aydın ve yönetimidir. Göreceksiniz. Bu kirliliği, gerçekten temizlemek isteyen, elebaşını harbiden arayan önce rüşveti vereni, sonra Ankara’ya getireni, ardından da işi bağlayanı bulur ve düğümü çözer. Gerisi hikayedir, laftır. Şu eserimi de bir şiirle bitireyim izninizle... Ben bir rüşvet ağacıyım, futbolumuz parkında... Ne sen bunun farkındasın, ne de alem farkında!