Helal olsun

Milli Takımımız öyle bir futbol oynadı ki... ‘Helal olsun’. Panzer, bizim çocukların elinde, adeta plastik tank oldu kaldı. Direkten dönenler, Lehmann’ın kurtardıkları ve yürek hoplatan şutlar hep bizden. Uğur’la golü bulduk ve öndeyiz. Onca akından sadece bir gol ve Almanlar’ın iki hücumundan yediğimiz gol: 1-1. Berabere devre.
‘Adalet mi bu?’ diyemem. Benzer golleri biz de attık ya! Ama Alman ekolü karşısında böylesi futbol, hangi Türk’ün onur vesilesi olmaz ki? Yine de ısrarlıyım, eğer iki-üç isim daha, doğru tespit edilseydi, çok şey değişebilirdi. Sahadaki çocuklarımız da işini mükemmel yapıyor ama!.. Mükemmel oynadık fakat Hamit, Mehmet Topal, Gökhan Zan, Aurelio ve Uğur fazlasını yaptı. Sabri’de bildiğimiz haline dönmüş. Şu Busacca ‘Patlıcan musakka’ olsa, ‘Yeter’ der, kart gösterir diye isyan ettik. Peki... Almanlar’ın penaltı zannettikleri faulü çalsa, ne derdik? Semih’in gördüğü sarı ve Metzelder’in golcüyü attırma gayreti, çektiği eziyetin resmidir.
Teknik kapasite ve yeteneklerimize, fizik güç de ekleyince Almanlar’ı şaşırttık, korkuttuk hatta. Ama bir hata ve 1-2. Sonra kim var kim? Semiiiiih... Ve 2-2. Sabri’nin muhteşem gelişi ve asisti de bir başka güzellikte. Almanlar bırakmadı, bir gol daha attı: 2-3. Son ümit Tümer’di olmadı. Yazık oldu.
Futbolcu seçimlerine asla katılmadığım ama aşıladığı kazanma hırsına saygı duyduğum Terim’i turnuva boyunca eleştirdim.
Şimdi kutlamak isterim. Başarılı olmuştur, alın terine ve bu gecenin mükemmel oyun kurgusuna saygı duymak görevimizdir. Tebrikler.