Çok kibarsınız!

Sarı-Siyahlılar, henüz ilk yarıda yarım düzine gol yemediyse, sebep ya kale çizgisinde gömülü tavuk ayağı, belki de Oğuz’un yere bıraktığı iki akide şekeridir! Direkten dönen, kale dibinden geçen toplar Galatasaraylılar’a ‘nanik’ yaptı adeta. Şaş, geceye gaibe karışan ara paslarıyla başlamış, Necati’nin ‘O iş öyle değil, böyle olur’ dedirten topuyla da golü bulmuştur. Saidou en sonunda formayı buldu. Nasıl oynadığını görünce de, merak ettim; Hagi acaba onu nasıl buldu(!) Eğer sakat değilse, bu çocuğu oynatmamak bir başka sakatlıktır bana göre. Necati’ye bayılıyorum. Dilerim, o da bazı narsistler gibi kendine bayılıp kalmaz! Hep aynı tempo ve dirilikte devam eder. Türk futbolunun büyük kazancı bu çocuk. Baliç de iyi çocuk. Terbiyeli, sevimli, halim-selim... Öylesine de uslu ki, bıraktığın yerde duruyor! Evin misafir odası için ideal portre de, mekan ya Ali Sami Yen’se... Arif, tek kanatlı Galatasaray’ı yalpalamaktan kurtardı. Peşpeşe gelen goller ve tabelada 4 rakamı. Sonra Ahmet Dursun’un isyanı... 4-1. Galatasaray çok rahat dolaşıp, pas yapıp rahat bir gece geçirdi. Bitmez tükenmez İstanbul toprakları gibi bolca gol fırsatları bulması, konuk umursamazlıklarından kaynaklanmıştır bilinmeli. Bu temposuyla farklı rakipler karşısında problem yaşayacağını da bilmeli. Cüneyt Çakır... Babanı severdim, seni de sevdim. Dürüst ve yürekli maç yönetiyor, her geçen gün başarıya gidiyorsun. Tebrikler...