Bindik bir alamate...

2017-2018 sezonu bugün başlıyor. Yaz döneminde transferden çok, futbolcusundan teknik direktörüne başkanından taraftarına kadar futbolun tüm unsurlarının şiddet olaylarını konuştuk. Henüz ligler devam ederken Başakşehirli futbolcuların Rize maçı sonrası A Spor muhabiri Selman Kutlu ve kameraman Ahmet Çağlar Yıldırım’a saldırmasıyla başlayan şiddet, Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım’ın Kadınlar Basketbol Ligi Play-Off final serisinde Yakın Doğu Üniversitesi Kulübü Başkanı Işık Eyigüngör’e tokat atması sonrasında protokol tribününde çıkan kavgayla da maalesef son bulmadı. Futbolcularının gazeteci dövdüğü Başakşehir’in bu defa taraftarları Konyaspor ile oynanan kupa finalinde Eskişehirli taraftarların üzerine meşale attı, Konya taraftarları karşılaşma sonunda sahaya indi. Sezon bu kadar olayla kapanacak diye umarken Eskişehirspor ile Göztepe’nin karşılaştığı 1. Lig Play-Off final maçına futbolculardan çok yine meşaleler damga vurdu.

Sorun sadece taraftar değil

Henüz bu olayları konuşuyorduk ki, sadece bir gün sonra bu defa şiddetin mağduru gazeteci Bilal Meşe oldu. A Milli Takım kaptanı Arda Turan, Makedonya maçı sonrasında, takım uçağında Bilal Abi’ye saldırdı. Arda Turan’dan adamlık(!) dersleri almamızın üzerinden bir ay geçti geçmedi, bu defa Türkiye Futbol Direktörü ders almaz ders verir Fatih Terim, Çeşme’de iki damadı ve bir korumasıyla birlikte damadının restoranının yanındaki Selahattin Aydoğdu’ya ait kebapçıyı bastı. İki restaurant arasındaki anlaşmazlığı çözmek için adli yollara başvurmak yerine kendi yöntemleriyle halletme yolunu seçen Terim; vatan, millet, bayrak, aile ve Galatasaray soslu basın toplantısıyla durumu toparlamaya çalıştı, ancak tepkiler dinmek bilmeyince milli takımdaki görevine son verildi. Birkaç aylık zaman diliminde yaşanan tüm bu sporda şiddet olaylarını yazarken bile ruhum karardı. Sporun en tepeden en aşağıya kadar şiddet sarmalına kapıldığı bugünlerde, sorunu sadece taraftarlarda görmek ve şiddet virüsünün her yanımızı sardığını kabul etmemek, çözümsüzlüğün de en önemli sebebi maalesef.

Pankart yasak, bıçak serbest

Birkaç hafta önce Konyaspor Başkanı Ahmet Şan’ın, “Bugün Türkiye’de maalesef tüm statlar İzmir Marşı’nı söylüyor. Konya hariç” diye başlayan, ayrıştırıcı sözleri Süper Kupa Finalinde yaşanan olayların habercisi gibiydi. “Yaşa Mustafa Kemal Paşa Yaşa” pankartının giremediği tribüne bıçaklarla giren taraftarı da başkanlarına destek verircesine düşman belledikleri İzmir Marşı’nı yuhaladı, tribünden bıçak attı, maç bitince sahaya girdi, Beşiktaşlı futbolculara saldırmaya kalktı. Utanç verici, rezil görüntüler; futbolcuların, takım personelinin ucuz kurtulduğu bir ortam... PFDK, Konyaspor’a 5, Beşiktaş’a 1 maç ceza vermiş. Şaka gibi gerçekten. Sahaya kendileri dahil her şeyi atan Konyasporlular yüzünden, maça dahi gitmediğim halde ben niye 1 maç izleyemeyeceğim? TFF ve kurulları dalga mı geçiyor bizimle? “Einstein’ın (Benjamin Franklin ve Mark Twain’e de atfedilir) “Aynı şeyleri tekrar tekrar yapıp farklı sonuçlar beklemek ahmaklıktır” diye bir sözü var. Maalesef futbolu yönetenler de, aynı yöntemlerle farklı sonuçlar almayı umuyor. Her sezon benzer olaylar oluyor. Yaşananlar üzerine birçok söz söylüyoruz. Birkaç gün sonra da unutup, önümüzdeki maçlara bakmaya devam ediyoruz. Normal bir ülkede sırf bu yüzden federasyon “biz bu işi yapamıyoruz” der ve istifa eder, ama normal bir ülkede. Bizimkiler ise yaşananlardan ders almama konusunda ısrar ediyor ve şiddetle mücadele ediyormuş gibi yapıp koltuklarına daha bir kuruluyor. İlla birilerinin ölmesi, yaralanması mı gerekiyor gerçek çözümler üretip, önlem almak için?

Alkışlar Beşiktaş’a

NOT: Finalin tek güzel olayı Beşiktaşlı futbolcuların kupayı almak için platforma gelen Konyaspor taraftarını alkışlaması oldu. Maçı kaybetmelerine, bazıları olayların ortasında kalmasına rağmen törende Konyaspor’u alkışlamak çok şık ve örnek bir davranış. Aslında olması gereken bu. Ancak kaybettikleri finalden sonra törene dahi çıkmayanları gördüğümüz için mutlu oluyoruz işte. Teşekkürler hepsine...