Ne demişti İslam Baba!

Diyelim ki, Türkiye’nin köklü bir ailesine mensupsunuz ve babanız bir sabah kapınızı çalan polis tarafından “gasp ve hırsızlık” suçlamasıyla gözaltına alındı, savcılık sorgusunun ardından da mahkemece tutuklandı. Bu arada oturduğunuz sitenin de kuralları var ve bu suçlamalar doğrultusunda oradan atılmanız da söz konusu.

Aile fertleri olarak ne düşünürsünüz? “Kendisini aklasın gelsin” mi, yoksa “Benim babam öyle şey yapmaz. Mahkemede suçsuzluğu anlaşılacaktır” mı...

Birinciyi seçerseniz, “aile fertleri” olarak sizin, diğer insanlardan hiçbir farkınız yok demektir.
Onlar da, “Yapmıştır”, “Yapmış olabilir”, “Tutukladığına göre suçlu” diye düşünmektedir, (söylemeseniz bile) siz de. Böyle düşünenlerin oluşturduğu kitle de “aile” değil, “topluluk”tur olsa olsa. Topluluğu oluşturanlar da “rüzgâra göre” hareket eder, “aile bağlarına göre” değil.

İkinciyi seçerseniz, babanızı tüm saldırılara, eleştirilere, suçlamalara karşı koruma uğraşı verirsiniz. Yüreğinizin bir köşesinde “acaba” kuşkusu olsa bile bunu asla hissettirmez, sonuna kadar babanızın arkasında durursunuz. Şüphesiz zorlu, sarp ve engebelidir bu yol. Çaba ister, emek ister, zorluklara göğüs germe, eleştirilere ve suçlamalara katlanma gücü ister. Ama aile olmak tam da böyle birşeydir işte. Sevgi, dayanışma, kenetlenme, birlik-beraberlik içinde tek bir vücut gibi hareket etme...

Siz böyle davrandıkça birileri rahatsızlık duyacaktır. Buna hazırlıklı olun. Başlayacaklardır psikolojik harekâta; “Babanızdır tamam ama o bir suçlu. Durmayın arkasında” diye bombardımana tutarlar sizi. “Yahu ne suçlusu? Tutuklu ile hükümlüyü birbirine karıştırmayın. Her tutuklu suçlu değildir. İdamla yargılanan kaç tutuklunun serbest kaldığını duymadınız mı hiç” diye sorarsınız ama nafile. Çünkü onlar zaten bilmektedir bunu ve amaç başkadır... Amaç sizi yıldırmak, aile bağlarınızı zayıflatmaktır, bir daha ayağa kalkamayasınız diye. Eğer psikolojik harekât başarılı olursa geçmiş olsun. Babanız aklansa bile iş içten geçmiştir artık. Ama tüm bu saldırılar, yıldırma harekâtlarına karşı dimdik durabilir, aile olma özelliğinizi korursanız, hiçbir şey yıkamaz sizi. Olur ya, babanız suçlu bulunsa bile mahkeme sonunda, (Belki ondan önce site yönetimi tarafından evinizden çıkarılıp, daha küçük bir evde yaşamaya mahkum edilmiş de olabilirsiniz) hiçbir şey farketmez aslında. Üzülürsünüz, kahrolursunuz ama asla pişmanlık duymazsınız yaptıklarınızdan. Belki babanıza kızarsınız, “Nasıl böyle birşey yaptın” diye ama koyvermezsiniz kendinizi. Birbirinize daha sıkı kenetlenirsiniz. Çünkü siz bir ailesinizdir. Ve yeniden kalkarsınız ayağa eskisinden daha güçlü olarak; Babanızla veya onsuz...

Ne demişti rahmetli İslam Çupi; “Fenerbahçe büyüklüğü ne şampiyonluk büyüklüğü, ne kupabüyüklüğüdür. Onun büyüklüğü başka bir büyüklüktür işte, adı konamaz...”