Yanal'a dönüş

İlk yarıda Fenerbahçe’nin oyun planını anlamak oldukça zordu. Savunmanın iki kanadı ne bek ne hücumcuydu. Josef’in Pereira dönemindeki kadar dahi net olmayan bir durumu vardı. Salih sırtı dönük oyunda kayıptı. Stoch’un uzun mesafede oynaması gerektiğinde yaşadığı fizik sıkıntı net olarak görünüyordu. Alper kalabalıkların arasına plansız dalışlar yapıyordu. Sow’a sadece uzun yüksek toplar atılabiliyordu. O da alamıyordu.. Ve iş sadece Mehmet Topal’a kalıyordu. Fenerbahçe sürekli olarak orta sahada top kaybı yaptı. Hemen her iki çıkıştan birinde
oyuncular pas opsiyonu bulamadıklarından kolay top kaybı yaptılar. Bu şekilde oyun kurmak kolay değil.

Rakibe şans tanınmadı

Olumlu olarak neden bahsedebiliriz? İlk dakikadaki net gollük kafa şutu dışında rakibe şans tanınmadı. Bu kuşkusuz Zorya’nın Fenerbahçe çekingenliğiyle oynadığı kontrol oyunundan da kaynaklanıyordu. Advocaat devre arasında bir karar vermeliydi. Eğer bu oyun devam ederse Zorya çok geçmeden oyun merkezini biraz öne çekip bu kontrol
oyunundan bir galibiyet oyununa geçecekti. Hollandalı ya beraberliği bu şekilde arayacak ya da oyuna ağırlığını koyacaktı. Ozan’ı oyuna alıp oyunu biraz daha öne yıkmak istedi ancak bu da Alper’in Sow’a attığı uzun, savunma arkası pası dışında işe yaramadı. Hemen arkasından Zorya golü bulunca, onlar kontrol oyununa devam etti normal olarak.

Salih’i denedi ama...

Advocaat orta sahasını işletmemediğini görünce (Hakkını verelim Salih’i denedi ve bizim yanıldığımızı gösterdi.) van Persie ve Emenike’yi oyun alarak savunmalarının meşgul olacağı adam sayısını artırıp oyun merkezini bu yolla ileri itti. Genel olarak Ersun Yanal’dan hatırladığımız topu bir şekilde - uzun ya da top önemli değil - ceza sahasına atıp orada baskı denediler. Gol de sadece bu baskının sonucunda geldi. Bursa maçında olduğu gibi rakibi çıkarmadılar. Bu kadro için doğru oyun da belli ki bu. Bursa maçından sonra söylediğim gibi: Advocaat’ın bu oyun üzerinde
durması lazım. Orta saha oyun kuramıyorsa, oyunu ileride ceza sahasında oyna.