Yabancı sınırı çözmez

Türk futbol sisteminin son dönemdeki en önemli üretimi Arda...
Bizzat Arda’nın Atletico dönemi sonrasında ulaştığı noktada tespiti ise bu oyunda ‘Yüzde 30 yetenek, yüzde 70 çalışma’nın önemli olduğu. 5-6 kilo verip, oyununu geliştirmek zorunda kaldığını söylüyor. Oyunu neredeyse yeniden öğrendiğini hatta... Şanslı, çünkü öğrenmeyi de biliyor.
Ve biz şanslıyız... Çünkü çok iyi kazanmasına rağmen, daha çok kazanabileceği teklifleri de elinin tersiyle itip büyük denizde büyük balık olmak için uğraşıyor.

Peki Arda sıradan, doğal bir üretimi mi bu toprakların? Hayır...
Bir üretim hatası. Halihazırda tek... Sonrası belki de yok...

O zaman soralım: Türk futbol sistemi Ardalar üretmek için dizayn edilmediyse amacı ne?
Bir ülke futbolda neyi hedefler?
Kuşkusuz daha rekabetçi kulüpler ve bir milli takım.
Bunun için gerekli olan rekabetçi ve gelişmeye, öğrenmeye açık oyuncular...
Daha net anlatımla zirvede oynayabilen futbolcular.

Bir futbolcu için zirve, kendi liginin büyükleri ve 5 büyük ligde kalıcı olma ve ilerleme performansıdır.
Daha ilerisiyse 5 büyük ligin tepesindeki 15 takımda bunu yapabilmek.
Bir futbol ülkesinin değeri, kendi zirve kulüplerinde ve bu 15 takımda yer alan oyuncu sayısıyla ölçülür önce. Sonra da milli takımlarının büyük turnuvalara katılım ve başarısıyla.

Pasaporttan bahsetmiyorum. Futbol okulunun üretimidir konumuz.
Örnekse: Messi, İspanyol üretimidir; Hakan Çalhanoğlu, Alman...
Burada tartışmamız gereken okulun (ekol) başarısı. Okula çalışmadan kalıcı başarı olmaz. Kuşak yakalamak için beklersiniz... Yakaldığınızda ne yakaldığınızı da anlamazsınız. Çünkü elinizde bir metot ve şablon yoktur.
İşte tartışılması gereken bu:
-Altyapı sistemi ne kadar ve ne özellikte oyuncu üretiyor?
-Üstyapı oyuncular için gelişmeyi ne kadar zorunlu kılıyor?

Altyapı:
-Doğru tarama, doğru öğretmen, doğru tesisin yanı sıra eğitimle uyumluluk, alternatif meslek seçenekleri sunmalı sporcuya. Futbol tek yol olursa, sporcuya seçim yapma zorunluluğu dayatırsanız baştan kaybedersiniz bulduklarınızı da. Ve tabii bir eğitim metodu lazım size. Sürdürülebilir her gelenin değiştirmeyeceği.

Üstyapıysa eğer Türk pasaportunun yeterli olduğu çok para kazanılan bir sirkse oyuncu gelişmez. Konvertibilite (dönüştürülebilirlik) şarttır. Burada 2 milyon Euro alan ve bonsevisi 5 milyon Euro olan, misal Olcan’ın Almanya ve İtalya pazarındaki ederi aynı, İspanya’da 2 katı, İngiltere’de 3 katı olmalı konvetibl olabilmek için. Ama durum tam tersi.
Mourinho bunu Caner üzerinden anlattı zaten. Fazla lafa gerek yok.
Olcan, Galatasaray’a imza attığı anda hedefine ulaşacak. Çünkü pasaportla korunacak. Çünkü çok da fazlasına ihtiyaç duymayacak. Normal. Çünkü Arda gibi üretim hataları dışında genel olarak insan güvenlik ister.
Belki yeryüzünün en yetenekli oyuncularından biri Oğuzhan. 17 yaşaltı Hollanda Milli Takımı’nın kaptanı ve 10 numarasıydı. Wenger transfer etti. Olmadı. Sonra Beşiktaş. Fizik ve metal olarak yeteneklerini destekleyemiyor ama bizim için hala büyük fırsat. Öyle ki Beşiktaş’tan ayrılsa, Rize’ye gitmez. Mutlak Fenerbahçe, Galatasaray ve Trabzonspor alır. Kimden ayrılsa diğeri alır. Bugün Beşiktaş’tan ayrılsa 6 sene büyük takımı garanti. Sonra başaltı turunu yapar. Hiç gelişme çabası kaydetmese 10 yılda 10 milyon Euro’dan aşağısını toplamaz.
İşte sorun budur. Biraz yetenek ve pasaport yetiyor ülkede.
Sorun yerellik. Sorun konvertibilite sorunu.

Bu sorun yabancı sınırlamasıyla çözülmez.
Okul kuramaz, ekol oluşturamazsanız, kısıtlama tam tersi fakirlik getirir futbola.

Yani tartışma yanlış, çünkü tedavi yanlış...
Tedavi yanlış, çünkü teşhis yanlış...
Teşhis yanlış çünkü tetkik yanlış, hatta yapılmıyor bile.
Sorun yabancı sınırlaması değil, yerli potansiyeli, yerli kotası.
Sorun yerlilerin yer bulamıyor oluşu değil...
Sorun yerlilerin yollarının kapalı oluşu.
Sorun büyük takımlara yerli oyuncu bulamıyor oluşu değil.
Sorun üretimin büyüklere ve 5 büyük lige oyuncu yetiştiremiyor oluşu.
Bunu yabancı sınırlamasıyla sağlayamazsınız.
Yapmanız gereken ligi korumak değil, 5 büyük ligi işgal etmek...