Penaltı işi çözdü

Fenerbahçe, savunma beklerini hücumun vazgeçilmez kaynağı olarak gören bir takım. Orta sahasında Ozan, Souza ve Topal’ın özelliklerinden ziyade görevlendirilişleri öncelikle savunma olduğu için, bu hücumun kaynağı olma durumunun önemi daha da artıyor. Sezon başında durum farklıydı. Pereira savunma beklerinden yan stoper görevi istiyordu. Bu, Fenerbahçe’yi Diego’nun formuna mecbur kılıyordu. Ondan beklenen alınamayınca da kadronun hakkı olan oyun sergilenemiyordu. Sonra Pereira, Gökhan/Şener-Caner/Hasan Ali kuvvetini keşfetti ve oyunun hücum yönü tamamen onlara yıkıldı.

Ön alanda sert savunma

Samet Aybaba bunun farkında olarak savunma beklerine önlem alınca Sarı-Lacivertliler için işler zorlaştı. Zira Caner hâlâ eski formuna ulaşabilmiş değil. Gökhan ise harika bindirmelerine rağmen son dönemde, son paslarda düşük yüzdeli. Bu çerçevede oyunu çözmesi gereken oyuncular Markoviç ve Nani’ydi. Onlardan da istenen ilk yarıda tam olarak alınamadı. Halbuki Eskişehir’e giderken hiç akla gelmeyecek iyilikte bir zemin ve ligin dibinde olmasına rağmen hiç de sert olmayan bir ev sahibi vardı. Ancak ne gam. Yine Fenerbahçe’yi ligin zirvesinde tutan ön alanda sert savunma iş başındaydı. Ev sahibi tek bir net pozisyona girmeden maçı tamamladı.

Her atak pozisyon oldu

Bu çerçevede işi psikolojik olarak çözen, yarının sonunda gelen sürpriz penaltı oldu. Emre bilerek ya da bilmeyerek ayağını Nani’nin iki ayağı arasına soktu mu? Bence evet. Ne bu penaltı golü, ne de kırmızı kartın Fenerbahçe’yi deplasman oyunundan kopardığını söyleyemeyiz. Van Persie’yle çiftlenen santrfor dahi orta alanı hücuma sokamadı. Fakat bu değişikliğin Eskişehir savunması için fazlasıyla zorlayıcı olduğunu söylemek lazım. Onları markaja alamadılar. Ve Fenerbahçe’nin her rakip alana gidişi pozisyon oldu. Fark da böyle geldi.