Moral verici galibiyet

Galatasaray’ın ikinci golü, Tudor’un yeni oyununun aradığı akın şablonu. Hızlı ve direkt futbolun ürünü. Konu koşu mesafesi üzerinden tartışılsa da aslında mevzu bu. Galatasaray, eldeki oyuncu yapısı ve istekleri doğrultusunda bir pas takımıydı. Jan Olde Riekerink, bu planla zayıf takımlara karşı oyunu ön alana yıkıp topu çevirerek özellikle iç saha maçlarında işi bitiriyordu. Bu kez durum farklı. Takım, ilk yarıda ön alan baskısıyla kaptığı toplarla direkt kaleye gitmeye çalıştı. Bunun için en ideal orta saha ikilisinin kullanıldığı kanaatindeyim. Josue-Selçuk ikilisi özellikle bu tip rakiplere karşı en uygun seçim. Tolga ya da De Jong’la takımın topla ilişkisi zayıf kalıyor.

İstedikleri fazlasıyla oldu

Bu oyunda eksik kalan takımın pas oyununa alışkanlığı, Podolski’nin -o pozisyon icin en uygun oyuncu olduğunu düşünsem de- Yasin ve Rodrigues’i oyuna sokmakta zorlanması oldu. Ancak Itandje’ın büyük hatasıyla gelen gol, Adana’nın direncini düşürdü. Tudor’un istediği şekilde 2. gol gelince Galatasaray diğer plana geçti. Oyun merkezini geri çekti. Kontra beklemeye başladı. Oyun organizasyonu iyi olan bir takımla karşılaşıyor olsalar buna itiraz ederdim. Çünkü kağıt üzerinde kontracı gibi duran Rodrigues gibi bir oyuncusu olsa da geçtiğimiz haftalarda bunu yapabildiklerinin söylemek güç. Ancak Adanaspor’un durumunda Tudor’un istediği fazlasıyla oldu. Hem de Galatasaray’da Cavanda stoper, Yasin sağ bek, Josue de savunmanın önünde oynarken. Tudor ve Galatasaray açısından moral verici bir galibiyet oldu. Bu oyunun ne kadar sürdürülebilir olduğu ise önümüzdeki haftalarda daha ciddi rakiplere karşı belli olacak.