Kabus gibi...

Amsterdam’da yine bizlerin gurbette aşikâr olduğu sahneler vardı; Hollanda’nın maskotu ‘Dutchie’ sahaya çıktı ıslıklandı, kaleci Cillessen ısınmaya başladı o da nasibini aldı. Kısacası;

Ay-Yıldızlı taraftarlarımız her zaman olduğu gibi desteklerini maçın başından itibaren hiç esirgememişlerdi.

Bir konuyu da unutmadan ifade etmeliyim: Neymiş, Hollanda’nın da bu defa en az Türkiye kadar galibiyete ihtiyacı varmış... O yüzden maç çok zor olacakmış mış mış... 2014 elemelerinde Hollanda final bileti cebinde Kadıköy’e gelip güle oynaya Fatih Terim’li takımı mağlup etmişti, hatırlayalım lütfen!

Fırsatları elimizin tersiyle ittik!

Dün ise itiraf etmeliyim ki, uzun süredir böylesine canlı, hırslı, akıllı, disiplinli ve en önemlisi rakibi ısıran bir milli takım görmemiştim. Terim sahaya en ideal ve geceye en uygun kadroyu sürmüştü. Mehmet Topal defansı soğukkanlı hamleleriyle rahatlatırken, gecenin diğer yıldızları Ozan Tufan ve Gökhan Töre her çıkışlarında rakibi adeta titretiyordu. Dedim ya dün dört dörtlük bir takım, yerinde bir taktikle mükemmel bir oyun ortaya koydu. Hollanda gazetelerinin manşetlerini süsleyen Burak yine klasını gösterip harika bir gol attı.

Ay-Yıldızlılar açıkça söylemeliyim farkı 2’ye çıkaracak birçok fırsatı elinin tersiyle itti. Olmayınca da olmuyor, Sneijder hayallerimizi bitiren şok golü uzatmalarda kaydetti. ‘Bir rüya gerçek oluyor’ derken yıkıldık! Muhteşem başlayan gece, kâbus gibi sona erdi. Her şeye rağmen dün gece sonuna kadar mücadele eden futbolcularımızı kutlamak istiyorum...