Sorun psikolojik

Top kaybı istatistiklere sığmaz. Tedirginlik desen dizboyu. Aykut Kocaman dahil, dizleri titreyerek maçlarına çıkıyor Fenerbahçe. Bu arada tribünleri boşlamış taraftarı da unutmayalım tabii.
Peki, bu kapkaranlık tabloyu getirip kalite ve yeteneğe bağlamak mı gerçekçi olur mu? Elbette hayır. O zaman sorun nedir? Sorun psikolojik kardeşim, bu gerçeği görmek için uzman olmaya gerek de yok.
Yahu daha 7. dakikada öne geçmişsin puan cetvelinin en dibindeki takıma karşı hem de ama gene de eliniz ayağınız birbirine dolaşıyor maçın tamamında.
İlginç olan şudur, yüksek eforla oynamayan, topa kafasını sokmayan oyuncusu yok Fenerbahçe’nin. Ama giydiği formanın gerektirdiği sorumluluğun bilinç ve özgüvenle oynayan futbolcusu da yok. Doğal olarak o zaman kalitesinin kıyısına varamıyor sarı lacivertli takım. Ozan, Jozef ve Neustader hariç ve ama Aykut Kocaman dahil topyekun kalite erozyonunun ve inkar edilemez bir geriye gidişin özeti olarak karşımıza çıkıyor Fenerbahçe.
En kötüsü de oyunun hemen her bölümünde ve her rakipten altından kalkamadığı, reaksiyon veremediği bir baskı yerken, oyunun finalindeyse bacak titremesi yaşıyor koca Fenerbahçe.
Oysa her maçına bu bozuk psikolojiden azade olarak hazırlansa ve çıksa Aykut Kocaman ve öğrencileri şu anda en kötü ihtimalle zirveyle puan farkı en fazla 3 haydi bilemedin 4 olurdu inanın. Zaten performansın önemli oranda psikolojik olması da bunun kanıtı değil midir?