Sonsuza kadar dostça!

Özlediğimiz bu kadar çok şeye tanıklık yaptıktan sonra, Altınordu –Fenerbahçe maçını skor üzerinden değerlendirmek mahcup eder beni en hafifinden. Şiara bak; Sonsuza kadar dostluk. Güzelliğin bu kadarını hangimiz özlememişiz, söyler misiniz?

Sonra Atina’daki facia için “Acınızı paylaşıyoruz” pankartıyla çıkıyor takımlar sahaya. Sonra Uygar Mert, Yiğithan, Mahsun, Burak, Samed, Ahmethan…Tam 6 genç futbolcu ilk onbirinde Çubukluların.

Ve “Sonsuza kadar dostça” tohumları ekiliyor. Sayın Seyit Mehmet Özkan’ın “Kulüp ve Kurum” kavramını hayli yukarı çekmesine Sayın Ali Koç’ta katkı sunuyor. Gel de saygıyla eğilme güzelliğin böylesi karşısında.

Altını çizmesem ayıp etmiş olurum. Altınordu’nun teknik direktörü Sayın Hüseyin Eroğlu’nun (birikim ve bilgisine rağmen) bu kadar mütevazi şekilde işine odaklanması, domates biber yetiştirir gibi futbolumuza yıldız adayı gençler armağan etmesi de büyük bir alkışı hak ediyor her halde.

“İyi birey, iyi vatandaş, iyi futbolcu”…Bilgece değil mi? Altınordu’nun her birim ve tesisinde bu şiarla yetişiyor işte o küçük çocuk ama büyük futbolcu adayları.

İşin özü şu, dün akşam en çok bunlarla başım döndü benim futbol ve ülkem adına. Elbette iki takımın gençlerinde anılmayı hak edenler de yok değildi dünkü performanslarıyla.

Fenerbahçe’den Burak, Mahsun ve Samed Karakoç’u çok beğendim. Altınordu takımında ise en çok kaleci Erce, Yusuf Acer ve gurbetçi futbolcu Muhammat’i beğendim.