Çok üzüldüm!

Gerçekten çok üzüldüm. Üzüntümün tek nedeni Fenerbahçe'nin Şampiyonlar Ligi'ne veda etmesi değil. Sadece bu olsa "Futbol bu, olur böyle şeyler" der geçerdim. Ama koca bir camianın, kompleksi boyunu aşmış bir kaç kişi yüzünden utanç yaşamak zorunda kalması insanı fazlasıyla üzüyor ne yazık ki.

Yıllar önce de dillendirmistim, her ailede, her mahallede, her camia ve ülkede iyiler olduğu gibi kötüler de olacaktır.

Dolayısıyla, sorumsuz, hastalıklı, yani kişiliği ve sorumluluk bilinci yeterince gelişmemiş bir kaç kişi yüzünden, o kişilerin mensup olduğu aileyi, mahalleyi, camia ve ülkeyi mahkûm etmek akıl, bilim ve adaletle bağdaşmaz.

Böyle durumlarda, o kişi veya kişileri bulup cezalandırmak, mensup oldukları aile, camia ve ülkeleri töhmet altında kalmasını önlemek sosyal devlet ve kurumların asli görevi olmalı.

Bu gün gibi anımsıyorum, Rusya'nın Ukrayna'ya yönelik başlattığı saldırıya ilk tepki koyanlardan biride Fenerbahçe kulübü olmuştu. Bu gerçeğe rağmen Mircea Lucescu'nun basın toplantısına katılmamak adına Fenerbahçe'yi ırkçı kulüp ilan etmesini de kınıyorum.

Elbette, her iki maçta da daha iyi futbol oynayan taraf Fenerbahçe'ydi. İdda ediyorum, eğer Ukrayna'ya Rusya böyle bedeller, ödetmese şu anda Fenerbahçe, Şampiyon Ligi'nde yoluna devam etmiş olacaktı.

Geçen yıl E. Frankfurt maçında Fenerbahçe'nin önünü kesen İtalyan hakem bir kez daha "Dur" dedi sarı lacivertlilere. Neden, Rusya'nın çıkardığı faturaya karşılık pozitif ayrımcılık yapıldı Dinamo Kiev'e resmen. King'in attığı golü "Faul" gerekçesiyle iptal etmek, İsmail Yüksek'i çok temiz şekilde rakibinden önce topa dokunduğu halde ikinci sarıdan oyundan atmak... Bunların tümü pozitif ayrımcılık Dinamo Kiev adına.

Jorge Jesus'un iki maçta da büyük oranda doğru seçim ve taktikleri vardı. Dezavantajları, rakibin beş yıldır bir arada oynaması ve kendisinin ise takımıyla sadece bir kaç haftalık birlikteligiydi.

Dolayısıyla, beni elenmekten ziyade kendini bilmez bir gurubun yaptığı o yüz kızartıcı kısa süreli tezahüratti.