Öyle bir kutlama yapılmalı ki...

“Akıllar bilmem hangi maçtaydı” gibi aptalca bir mazeret de yoktu ortada üstelik. Neyse sahada olanı sahada bırakalım, bu faslı artık geçelim.

Şampiyonluk garanti gibi görünse de hala bunu söylemek için erken. Fenerbahçeliler son 10 yılda öyle şeyler yaşadılar ki; dondurmayı bile üfleyerek yemeleri gerektiğini öğrendiler. Ve ortada daha 21 puan var.

Fenerbahçe bu sene ipi göğüslerse bunu bir ‘direniş ve diriliş bayramı’na çevirmeli. Öyle görkemli bir kutlama, öyle göz kamaştıran bir organizasyon yapılmalı ki; yer yerinden oynamalı.. Başta 3 Temmuz’un tasarlayıcıları, uygulayıcıları, aktörleri, figüranları ve yancıları olmak üzere, izleyen herkesin hafızasına bir daha asla silinmemek üzere kazınmalı...

Çünkü bu şampiyonluk bir şampiyonluğun çok ama çok ötesinde bir anlam taşıyor. Kulüp ve ülke tarihi açısından zalimlere ve kumpaslara meydan okuyan bir başkaldırının, sonunda zulmün kalelerini yerle bir edişinin miladı olacak. O yüzden Aziz Yıldırım ve yönetim o tarihi gün için hiçbir maddi fedakarlıktan kaçınmamalı... Daha şimdiden dünyanın en müthiş organizasyonu için girişimleri başlatmalı...

..Ve bir başka can alıcı konu; bu kulüp daha önce 3-4 kez rakiplere yıllarca ezici üstünlük kurabilecek fırsatı ele geçirdi ama bunu kendi elleriyle heba etti. “Nasıl olsa bu kadro şampiyon kadro, transfer yapmasak da olar” rahatlığı veya kibirine kapılınca çok ağır tokatlar yedi.

Şimdi cehennem koşullarına rağmen bu altın fırsat bir kez daha avuçlarının içindeÖ Bakalım bu kez gerisini getirebilecekler mi?