Hepsi Alpaslan!

Galatasaray bir düştür; gözlerinizi kapar kapamaz zihninize üşüşür. Galatasaray bir aşktır; yüreğinizi kor ateş gibi alev alev yakar. Galatasaray bir tutkudur; ruhunuzu, bedeninizi teslim alır. Galatasaray bir aidiyettir; hayatın bir parçası değil, ta kendisi olur. Galatasaray bir onurdur; bir parçası olmaktan kıvanç duyarsınız. Galatasaray bir gururdur; yeryüzünün her kara ve deniz parçasında göğsünüzü gere gere, başınız dik dolaşırsınız.
İşte Alpaslan Dikmen için de Galatasaraylılık, hayata dair tüm bu değerleri temsil ediyordu. O da Galatasaray’a gönül veren her Sarı-Kırmızı aşık gibi, bir ömür sevdalısının peşinde koştu, durdu. Galatasaray’la ağladı, Galatasaray’la güldü. Yalnız bununla kalmadı. Tribünde yarattığı değerlerle kulübüne zenginlik kattı. Oluşturduğu Ultraslan Gurubu’yla yerleşik taraftar kltürünü değiştirmekle kalmadı, bir çok sosyal projeye de imza attı. Kırk küsür yıllık ömrüne bir UEFA, bir de Süper Kupa sığdırdı. Daha yaşayacak zaferler, alınacak kupalar, fethedilecek Avrupa kaleleri vardı. Yarım kaldı. Galatasaray için çarpan yüreği bu dünyada durdu. Ancak eminim, çıktığı o en uzun deplasman yolculuğunda yine Sarı-Kırmızı renkler için o yürek çarpmaya devam edecek.
Mamafih Cim Bom durmuyor. Yeni bir Avrupa seferine daha çıktı. Bu kez Alpaslansız. Belki dün çok iyi oynamadı. Fakat mücadelesiyle, yardımlaşmasıyla olumlu not aldı. Uzaklardan, bir yerlerden takımını gururla izleyen Alpaslan Dikmen’e böylece bir selam yolladı. Mesaj ise gayet netti: Rahat uyu Alpaslan’ım, bu yolun sonu Şükrü Saracoğlu!