Abdullah Avcı'ya yapılan ayıp!

Fatih Terim, Mustafa Denizli, Şenol Güneş, Aykut Kocaman, Ertuğrul Sağlam... Hepsinin ortak özelliği şampiyonluklar yaşamaları, çalıştırdığı takımlarla Türk futbolunun son 25 yılına damga vurmaları. Bir ortak özellikleri ise bunca başarılarına karşın eleştiri sınırlarının aşılarak haklarında linç kampanyaları düzenlenmesi, hakarete uğramaları ve kişilik haklarına karşı düzenlenen orantısız saldırılar. Buna karşın, yıkılmadan yollarına devam etmeleri de bir başka ortak yanları.

Son eklenen...

Son yıllarda bu beş teknik adama bir isim daha eklendi: Abdullah Avcı. Henüz şampiyonluğu yok ama son dört sezondur müthiş bir istikrarı var. Şampiyonluğa ise ramak kaldı. Sezon sonu Başakşehir’in ipi göğüslemesi kuvvetle muhtemel.

Gelgelelim, Avcı medyada ağır ithamlara maruz kalıyor. Eleştirilerde ne teknik adamlığı, ne de adamlığı kalıyor! Futbolu bilmediğini iddia edenler bile var! Bunu yapanların büyük çoğunluğu hayatlarında bir kitap bile okumamış cahil sürüsü. İçlerinde hatırı sayılır okullar bitirmiş insanların olmasını ise şaşkınlık içinde izliyorum. Oysa yapacakları küçük bir araştırmayla Avcı’ya ne kadar haksızlık yaptıklarını anlayacaklar ama dertleri bu değil.

Kimi iktidara karşı olduğundan - Başakşehir’i iktidarın takımı olarak gördükleri için- kimi şampiyonluk yarışında rakipleri olmasından, kimi de her başarılı insana saldırmayı alışkanlık haline getirmelerinden ölçüsüz bir şekilde Avcı’ya salvo atışı yapıyorlar. Hem Avcı’nın hem teknik heyetinin hem de oyuncularının emeklerine saygısızlık yapıyorlar. Geçen yıl yitirdiğimiz Türkiye’nin en önemli psikiyatristlerinden Engin Geçtan’ın, ‘İnsan Olmak’ kitabında bir sözü vardır: “İnsanlar ikiye ayrılır: Yaşayanlar ve yaşayanları seyredenler!”

İnsaf ve izan

Türkiye de, az sayıda yaşayanı seyreden, yaşamın kıyısından bile geçmemiş niteliksiz çoğunluktan ibaret ne de olsa... Abdullah Avcı’ya yapılanlara da bu gözle bakmak en doğru yaklaşım olacak, kanımca...

Boşa bir temenni olacak ama bu güruhu insaf ve izana davet ediyorum.