Güler'ek oynadılar

İkinci yarının başında Ayhan çizgiye inip, Arda’ya kesene ve genç yıldız golü yapana kadar Galatasaraylılar, golle bitebilecek 10 pozisyon yakalamış ama yapamamıştı.
İlk 35 dakikada sezonun en iyi Galatasaray’ını seyrettik. Takım Lincolnsüz, klasik 4-4-2’sine dönmüş, büyük bir iştahla Trabzonspor’u sürklase ederken, pozisyon üstüne pozisyon yakaladı. Arda, takım arkadaşlarının önüne geçen mükemmel bir performans sergiledi. Okan, Sabri’yi toparladı; Ayhan, Mehmet Topal’ı rahatlattı. Öyle ki, Trabzon’un göbeğindeki Ayman, Hüseyin ve Hasan neredeyse hiç topla oynayamadı. Mehmet Topal, Galatasaray’da tek başına göbekteki rakiplerden fazlasını başardı. Yattara’nın sorumluluk almaktan kaçması, Barış’ın henüz hazır olmaması, Umut’un yalnız kalması Galatasaray’ın işine yaradı. Galatasaraylılar pozisyonlarda ya beceriksizdiler, ya Servet’in direğe takılan şutunda olduğu gibi şanssızdılar (O kafa şutu sezonun en iyi kafa şutuydu.), ya da Tolga’ya takıldılar. Doğaldır... Tempoları düşecek, Trabzon da rakip kaleye gidecekti. Yalnızca 17’de Hüseyin’in şutuyla kaleyi yoklayabilen misafir, Umut’la öne geçecekti. Ona da Aykut izin vermedi.
Gaziantep maçını da hatırladık. Seyircisiz, coşkusuz, tatsız... Galatasaray’ın dün geceki iştahlı performansında Feldkamp’sızlıktan ziyade, taraftarın ve Cevat Güler hocanın da etkisi büyüktü. Yunus Yıldırım, futbol oynatmaya çalışsa da kendisiyle çelişen çok karar verdi. Volkan Narinç, Umut’un golündeki doğru ofsayt kararıyla notunu yükseltti.