Egolar soyunma odasında kaldı

Umarım bu düşüncesini egoları had safhaya çıkan milli takım oyuncularına da aşılar diye düşünmüştüm. Buna en güzel örnek Yugoslavya Milli Takımı’ydı. Bodiroga, Stojakovic, Divaç, Jariç, Drobnjak ve bir çok yıldız daha. Hepsi NBA’de ya da Avrupa’nın önde gelen takımlarında oynuyorlardı. Ama milli takıma gelince, lider kimliklerini bir yana bırakıp sıradan basketbolcu kimliğine bürünürlerdi. Böyle olunca da Yugoslavya Milli Takımı her şampiyonada takım gibi oynar ve büyük olasılıkla şampiyon olurdu. Yeni Zelanda ile oynadığımız iki maç şunu gösterdi ki, herşey Tanjeviç’in isteği doğrultusunda ilerliyor. Son Dünya ve Avrupa Şampiyonası’ndaki başarısızlığımızın temel nedeni, hepsi birer yıldız olan basketbolcularımızın egolarını soyunma odasında bırakıp, milli takımın başarısı için mücadele etmemeleri idi. Son oynadığımız iki maçta Hidayet, Mehmet Okur, İbrahim ve diğerleri ön plana çıkmak yerine, takım oyuncusu olmaya karar verdiler. Mirsad kadroda olsaydı, tahmin ediyorum o da böyle davranırdı. Alınan sonuçlar hiç önemli değil. Tanjevic, kısa bir süre içinde NBA ve Avrupa’nın yıldızlarını, çok güvendiği genç yıldızlarla aynı seviyeye getirmiş. Çünkü hepsi milli takım için mücadele ediyorlar ve birbirlerinden farkları yok. Sonuç olarak Milli Takım, takım takım gibi oynuyor, oyuncuların değeri ve saygınlığı da her geçen gün daha da artıyor.