Zehir gece!

Keşke Polonyalı Jacek Granat ve arkadaşları değil de, 15 gün önceki İsveçli Martin İngvarsson ve yardımcıları dün akşamki maçı yönetselerdi diyesi geliyor insanın. Öyle ya; Beşiktaş jeneriklik Jaja golüyle yenik düştükten sonra Holosko, tıpkı ilk maçtaki gibi fileleri havalandırdığında yardımcı hakem bayrağı havaya kaldırmak yerine orta çizgiye doğru koşar, belki maçın havası farklı olurdu, olmadı.
Jaja orijinli Deviç golü de geldiğinde bile umudumuzu kesmedik açıkçası. Zira 0-1’in rövanşında 2-0’lık skor bıçak sırtı gibidir. Bir gol dünyanızı karartır. Oldu da, ama Holosko yine ofsaytta, bayrak yine havada. Ah İngvarsson ah, nerdesin! Kalkmasa ne olurdu. İyi de olurdu... Sinan Engin, “Onlara oluyor da bize neden olmuyor!” şeklindeki veciz sözünü yemek durumunda kalacak olsa bile!
Her şeye karşın ilk yarda Metalist Khrakiv’in “dünyasını karartacak” o gol gelebilirdi. Tabi Holosko ve diğerleri, rakip kaleciyle aralarına bir rakip daha sokabilselerdi. Ofsayt muhabbetleri. Bir de ilk yarının son saniyelerinde Tello serbest vuruş kullanırken İbrahim Toraman çizgide durmasa. Filelere gitmekte olan top sırtına çarpıp geri dönmese vs. Olmayınca olmuyor işte. Umutlar kalıyor ikinci devreye.
Bekliyoruz, o rakibini ısıran... Skoru son düdüğe kadar kovalayan Beşiktaş’ı. Ara ki bulasın. Iııh, hiçbir yerde yok. Onlar ısırdı, onlar dövdü, direkler, biraz da Hakan direndi, fark büyümez belki dedik, tekrar gecenin yıldızı Jaja ve Gancarczyk büyüttükçe büyüttü. Zehir ettiler geceyi bize. Oysaki ne hayallerimiz vardı, Beşiktaş gruplara kalacaktı, ne grupları daha yukarılara çıkacaktı.
“Umutlar ikinci devreye kalıyor” demiştik, pardon seneye...