Kolbastı ama!

Çok başarılı iki maçın ardından Trabzonspor için dün akşam Avni Aker Stadyumu’nu dolduran 20 bini aşkın taraftarının beklentisi büyüktü. Daha birinci dakika dolmadan iki kez çizgiden çıkarılan top, bu durumu pekiştirdi. Tayfun’un 15. dakikada gelen golüne kadar beklentinin karşılanmasına dair her şey yolunda gitti.
16. dakikadan sonra sahneye Ankaragücü çıktı ve eşitlik golüne kadar oradan inmedi. Top çevirdi, pozisyon buldu, Trabzonspor’un orta alandaki zaafından çok iyi yararlandı. Konuk ekibe karşı Song ve Sylva dışında direnen olmadı açıkçası. İşin ilginç yanı Trabzonspor’un bu duruma önlem alamamasıydı. Yattara-Alanzinho değişikliğinden önce orta alana dinamizm kazandıracak bir takviye yapılabilirdi. Kaldı ki Hüseyin kötü performansıyla bunun mesajını kenar yönetime defalarca vermişti. Hal böyleyken Alanzinho’ya Avni Aker “zevkini” tattıracak bir ortam asla yoktu, zira rakibin golü her an gelebileceğinin sinyalini veriyordu.
Ankaragücü’nün hak ettiği gol geldikten sonra roller yeniden değişti. İlk 16 dakikadaki kadar olmasa da Trabzonspor, 3 puanı, dolayısıyla maç sonu “kolbastı şovu” sonuna kadar kovaladı.
“Şampiyonluk yarışındaysan kötü oynadığında da kazanacaksın.” Doğru da; Trabzonspor’un böyle bir havada bunu söyletmeye gerçekten hakkı yoktu.
İlker Meral için talihsiz bir maçtı. Selçuk’un baskısına direndikten sonra kendini yere bırakan De Nigris, olası penaltıyı yedi, Meral’in de başını sıkıntıya soktu. Burada takdir hakkı vardı ama Egemen’in sarı kartı hak eden hareketi takdirlik değildi. Uzatmalardaki Bouzid’in faulüne Ankaragücü’nün gol olduktan sonra gelen isyanı, inandırıcı gibi durmadı.