Bu ilk değil son olmayacak!

Türkiye’ye genel olarak, Türk kulüplerine de sportif açıdan bu tür bir yaklaşım ne ilk, ne de son olacak. -Yakın geçmişte Juventus takımı da aynı yolu denemiş, ortamı gererek amacına ulaşmıştı.- Bu nedenle Şakar’ın değerlendirmesindeki, “Bu bir tuzak, oyuna gelmeyeceğiz!” şeklindeki açıklamasının altını özellikle çiziyoruz. Adamlar kendi sahalarında kaybetmiş, rövanşta turu elde etmek, Trabzonspor’un bir çılgınlık yapmaması halinde -ki, Şampiyonlar Ligi’ne inanmış idari, teknik ve futbolcu kadrosuna, artı bu ekiplere inanılmaz destek veren bir taraftar kitlesine sahip Trabzonspor’un bir çılgınlık yapacağını olasılık dahilinde görmüyoruz- bayağı zor. O zaman saha içinde başarısız olunan taktiği saha dışında iyi uygulayıp sonuca gitmek en kolaycı yol. -Türkiye’de de sözde büyük bazı kulüpler, sesi - sedası çıkmayan küçük kulüplere karşı benzer baskıyı uygulamıyorlar mı!- Şimdi eğer Ukraynalılar, İtalyanlar kadar profesyonel olabilirse gün be gün gerginliği tırmandırıp bu taktiğin başarıya ulaşma şansını zorlayacaklardır, hiç şüpheniz olmasın. Bu durumları gördükten sonra, hala daha birilerinin, “dışarıda itibarımız artıyor!” masallarıyla bizleri uyutulma çabalarını da sineye çekerek -başka şansımız da yok!- hatırlatmak isteriz ki; böyle bir durumda bir spor kulübünün varlığının nedeni olan yönetici - teknik adam - futbolcu - taraftar sarmalındaki herkese büyük görev düşüyor. Yönetici, teknik kadroyu ve futbolcuları moral olarak destekleyecek, teknik adam ilk maçın skoru ne olursa olsun, bu maçın çok ayrı bir önemi olduğu gerçeğini futbolcusuna anlatacak, futbolcu tur atlamak için henüz oynanmamış bir maç olduğunu ve bu maçta kendilerinin Kiev’de yaptıklarını rakibin de Trabzon’da yapma şansı olduğunu unutmayacak, taraftar da rakibe, Trabzon’u, ve Türkiye’yi kötü bir imajla karalama şansını vermeden, en coşkulu biçimde takımını destekleyecek. Bütün bunların sonucunda başarı, rakip ne kadar yaygara koparırsa koparsın kendiliğinden gelir zaten.