İnanıyorum size, siz de inanın kendinize

Bir sevgiliyi özler gibi bekledik Milli zaferleri.
“Şerefli yenilgiler” ile uyutulduk yıllarca,
Yenildik ve gidemedik 1996 yılına dek.
Bir de 1954’de kura ile gidilen Dünya kupası.
Sonrası yok.
2000 Avrupa Şampiyonasına,
2002 Dünya kupasına gidince gelenek olacak sandık.
Olmadı.
2008 yılından sonra 2016’da Avrupa kupası kapılarını açtık.
Sonrası
Şimdi sonrası için planlar.
Geçmişe gidilemeyen turnuvalara öykünmeye gerek yok.
Ders çıkararak yola devam etmek gerek.
Milli formanın kutsallığını geri vererek.
Ay Yıldız için mücadelenin Mehmetçiğin verdiği mücadeleden farkı olmadığını anlatarak.
Yeni bir silkiniş,
Yeni bir haykırış,
Birlikte maçlara akarak Ay Yıldız için haykırmak gerek.
Hazırlık maçları bile heyecanlandırmalı.
Oyuncu-Masör-Teknik heyet-Yönetim ve taraftar bütün olma zamanı.
Bunu göstermek için ilk adres İrlanda Cumhuriyet’i maçı.
Kabuk değiştiren milli maçı tartışmalardan uzak tutacak bir anlayış gerek,
Milli formaya inanan bir felsefe gerek,
Genç isimlere o formanın kutsallığında yürümenin asaletini hissettirmek gerek,
Oyunculara ne olursa olsun güvenmek gerek.
Kabuğu kırmak haykırmak gerek.
Türkiye demek, Türk Milli takımı için soluk olmak gerek.
Var mısın diye sormuyorum dost ?
Varsın o zaman Milli takımı yücelteceksin.
Yeni gençler;
Ömer-İrfan Can-Cengiz-Zeki-Okan-Abdülkadir ve diğer Ay Yıldızlar.
Size inanıyorum.
Sizde eşsiz biricik ve tek olduğunuza inanın.
Sizde bu ülkenin zafere aç yüreklerini onurlandırmaya hazırlanın.
Sizinle büyüyeceğiz.
Siz yapacaksınız.
Biliyoruz.
Yolunuz açık olsun.
Haydi Bismillah…