Bir şampiyonluk kaç yumruk

Bir şampiyonluk kaç yumruk,
Bir zafer kaç tekme,
Bir emekçiye darp kaç alkış…
Bu gün tüm yazar arkadaşlarım ve abilerin sayfası SİYAH olsaydı,
Bugün Tff keşke bu saldırıyı kınama hamlesini yapsaydı olaylara KARA leke diyebilseydi,
Bugün hatırına çocuklara dün geceden REZİL yansımalar göstermeseydik,
Bugün futbolu yazabilseydik.
Kırılsın kalemim, parçalansın klavyenin tuşları…
Beynimin duraklarında öfkelere açılan her kapı kapansın.
Umutlarım yeşersin.
Ama..
Nasıl?
Suç işleyen cezayı bulursa.
Peki bulur mu?
Unutulur mu?
Unutulsa da;
Mesela;
Yalçın, Emre daha kendileri büyümemiş olan Ufuk ve Mahmut bu görüntülerinizi;
Evlatlarınıza,
Ailenize
Çevrenize
Ve en önemlisi
Ahirette Allah’ın meleklerine nasıl anlatacaksınız.
Siz futbolcuyum diyorsanız ben futbol yazarı değilim,
Siz oyunun içindeyseniz ben dışındayım,
Ben gollerim ve kurtarışlarım ile anlatılırım diyorsanız ben sizi anlatmıyorum,
Siz adamım diyorsanız ben adam olmak istemiyorum,
Siz bilekli ve yürekliyim diyorsanız üç kişi ile bir kişiyi döverek kırıyorum bileğimi,
Siz insanım diyorsanız, be kuşum, böceğim, balığım…
Siz bunları yaparken, yöneticileriniz sizin adınıza özür diliyorsa,
Siz gaflet ve delalet içinde saldırırken kızarmıyor, başkanınızın yüzü kızarıyorsa,
Siz başarısızlığı sindiremezken, koca yürekli yöneticiler kolej takımı yaratma sevdasındaysa,
Siz hala büyümemişken biz sizi gözümüzde büyütmüşsek…
ÖZÜR DİLEYEN GÖKSEL GÜMÜŞDAĞI ALKIŞLARIM,
YÜZÜ KIZARAN YÖNETİCİLERİ SARARIM,
KOLEJ TAKIMI SEVDASINA HEP DESTEK OLURUM,
GÖZLERİMİ KÖR EDER SİZİ GÖRMEM..
İnsan olmanın erdemini anlayana kadar Allah sizi ıslah etsin diye dua ederim.
Değil mi Yalçın, Emre, Mahmut, Ufuk…
Değil mi?
Adamlık kitabında virgül olamayanlar…