Geri dönüş

Sonucu iyi veya kötü, futbol sezonu bittiğinde elini eteğini kulübünden çekme ve tatile girme fırsatı olmayan taraftarların başında Fenerbahçeliler geliyor.
Fenerbahçe Erkek Basketbol Takımı kendi şansını yarattı. Bu sezondaki varlığını mayısın ortasına kadar taşıdı. Böylece küsen ve onları unutan taraftarlarının, futbolun etki alanından çıkıp “salonda neler oluyor” demesini sağladı. Belki yönetiminin de. Efes Pilsen ile oynadıkları ilk yarı final maçında hâlâ istenilen kalabalık yoktu, ama heyecanlı, keyif alan ve rahat karakter geri dönmüştü.
Fenerbahçe için erkek basketbolu farklıdır. Geleneği kuvvetlidir. 1990’lar sonrası ortalardan kaybolan kulüp takımları içinde sürekli direnen, direnmek isteyen sadece Fenerbahçe olmuştu. Müessese hakimiyetine nokta koymak da bu yüzden Fenerbahçe’ye düşen bir misyondu. 16 yıl sonra geçen sezon başardılar. Sadece kendileri için değil, diğer kulüpleri silkelemek, ligi silkelemek için de tarihi bir sonuçtu. Şimdi nefis bir sezonun ardından nefis play-off maçları izliyoruz.
Tüm dünyada taraftar, eskiyi çabuk unutur. 2 gün sonra kaybederseniz küser. Ancak 16 yıl beklediği şampiyonluk daha fazla anlam içermeliydi. O, Efes Pilsen’i süpürdükleri final serisindeki Spor Sergi dirilişinin bir anlamı olmalıydı. Zira kapatılması gereken 16 yıl, tek şampiyonlukla tatmin olunmayacak kadar uzun.
Bizim de eleştirdiğimiz sezon başı Aydın Örs-Tanjevic değişiminin gerginliği de bahane değildir, yabancı transferlerinin tatmin edici olmayışı da. Oynadığı oyunu beğenmemek de. Sezon içinde salona gelen aileler, çocuklar, spor yazarı veya yöneticilik yapmayıp taraftar olduklarını bilenlerdi galiba. Kişilerle kavga etmeyen!
Tıpkı futbol takımı gibi Avrupa ve ligi idare etmek basketbolcular için de ağır bir yüktü. Sakatlık sorunları, kopukluk, küskünlük, çetin lig, yeni sisteme alışmak, Tanjevic”e alışmak... Pota altını tamamen Türk oyunculara teslim etme cüretkarlığı... Altından şimdilik kalktılar.
Efes serisinin ne olacağı belli olmaz. Her takım için en doğrusu bu kadar avantaj elde etmişken umut vermeden bitirmektir. Şampiyonluk ruhu kolay yıkılmayacak bir güçtür. Şampiyonluk unvanının taşınması ve korunması kolay olmayan bir yüktür. Sanırım futbol bitince herkes bunun farkına vardı. Takım hep farkındaydı...