İmza; Alves!

Sahada herkes işine baktı. Kısacası derbi gibi derbi oynandı, fırsatçılara kapılar kapandı. Aslında ilk yarıdaki bariz Fenerbahçe üstünlüğü normaldi. Çünkü her maça ayrı 11 icat eden Prandelli’nin sistemi hücum gibi gözükse de tercih hataları sırıttı. Tarık ile Veysel’i kanatlara yerleştirmek rakibin iştahını kabarttı. Sneijder ile Olcan desteği unutunca özellikle Gökhan Gönül kendisine otoban buldu. Son üç sezondur pas sisteminde çıtayı dayükselten konuk takım sahanın kumandasını eline aldı. Dzemaili’nin şaşkınlığı, orta saha yükünü Selçuk ile Melo’nun üzerine yıktı. Oysa Fenerbahçe Mehmet Topal, Emre (Selçuk) ve Meireles ile öyle bir huni oluşturmuştu ki, Galatasaray’ın iki pas yapamadığı koca ilk yarıda sahanın rengi Sarı-Lacivert’e dönüştü. Galatasaray’ın futbola dönmesi için gerekli avantajı 53. dakikada Alves sağladı. Zaten kart davetiyesini her maçta cebinde taşıyan Portekizli’nin, Bekir ile aynı hareketten atılması ilginç bir dipnottu. Ama 3-5 dakikalık baskıya rağmen ev sahibi sazı eline alamadı. Çünkü pas bağlantısı sağlam olan konuk takım rakibe boş alan bırakmadı. Tek çare kanat ortaları ya da uzaktan şutlardı Aslan için... Son 10 dakikada bu silahları iyi kullandı. Maç boyu dolaşan Sneijder’in iki füzesi geceyi noktaladı. Özetle maçın ve Fenerbahçe’nin kaderiyle Alves oynadı. Galatasaray da inişli çıkışlı grafiğine rağmen bu cömertliğigeri çevirmedi.