Kazanmaya yetecek kadar oynamak!..

Futbolda oyuncu becerisi, taktik disiplin, kadro derinliği gibi belirleyicilerin yanısıra ‘alışkanlıklar’da önemli parametredir. Takım omurgasının temel unsuru Oğuzhan’dan yoksun Beşiktaş ayrıca bir ilk olarak stoper Medel ile sahadaydı. Bunun ‘alışkanlık’ açısından sıkıntı yaratacağı düşünülse bile ligin ‘iyi kapanan’ zor takımlarından Konya karşısında böyle bir zaafiyet göze çarpmadı. Aksine, Tolgay oyunu kurgularken hayli rahattı. Medel ise kimi zaman dengesini kaybetse de ciddi sıkıntıya neden olmadı. Bunun bir nedeni ezberlenmiş takım kurgusu ve yüksek tempo arayışıysa diğeri de zor tatmin olan Şenol Güneş’in çıtayı her daim yukarı iten tutumudur.

Tolgay/Talisca ikilisi ilk yarı boyunca oyunu enine başarıyla genişlettikçe saha Beşiktaş için son derece kullanışlı hale geldi. Kanat oyuncuları topu kolayca Konya ceza sahası çevresine taşıdı. Ancak ‘orta kalitesi’ sorunu vardı. Örneğin Quaresma son işe kadar her şeyi doğru yapsa da golde Caner’e verdiği pas dışında efektif değildi. Keza Babel de öyle..

Zor periyot başlıyor

Mücadele ve temposu iyi ancak pozisyon açısından verimsiz ilk yarının ardından Konya oyunu çok adamla öne taşıdı. Kimi zaman 6-7 oyuncuyla hücuma gittilerse de iki üç cılız şut girişimi dışında etki yaratamadılar. Beşiktaş ise ilk yarıdaki çeşitliliğin aksine fazlasıyla Quaresma ayağına bakan bir havadaydı ve o da 66’da üç kişini arasına dalıp o bakılan ayağını konuşturdu!.

Yaş ortalaması 30 olan Beşiktaş üç maçlık zor bir periyoda giriyor. Tempoyu taraftarını alıştırdığı seviyenin altında tuttuysa bunu biraz da gelecek günler için ‘enerjiyi kontrollü harcama planı’na bağlamak doğru olur. Elbette Konya’nın direncini de unutmadan.