Kaybettiğinde öğrenmek!

“İlk 30 dakika rakibe pozisyon vermedik. O bölümde oyun üstünlüğü bizdeydi.” Sıklıkla duyduğumuz bu açıklama ülkenin oyun devamlılığı/bütünlüğü konusundaki en büyük sıkıntıdır. İlk 25 dakika Pjanic merkezli hücumlar sırasında bile N’Sakala-Larin-Atiba bölgesinden yapılan rakip hücum girişimleri aslında olacakların habercisiydi. Almanya’dan gelen bilgide, Marco Rose’nin maç önünde, “Beşiktaş’ın sol tarafı ciddi anlamda sorunlu” dediğini biliyoruz. Dortmund’un kendi solundan neredeyse hiç hücum örgütlemeye kalkışmamasını açıklıyor bu durum... Ya sağdan ya da Haaland’a göbekten deneyip durdular! İkinci goldeki taç atışından gelen devre sonu golü ise işin ekstrası oldu onlar açısından. Bu maç bir kez daha gösterdi ki, yetenekli oyuncuların oyunu zenginleştirip süslediği muhakkak. Lakin sonucu belirleyen şey gün geçtikçe daha belirgin biçimde saha içi geometri oluyor. İkinci devre topu daha çok kullanan Beşiktaş olsa da çıkışlardaki tehlikeler daha çok yine rakipten geldi. Alan yaratma konusunda sıkıntılar giderilemeyince de Pjanic’in ilk devredeki incelikli pasları mümkün olamadı.

Moukoko’yu not edelim

Ülkenin en sükseli oyunculardan kurulu olduğu düşünülen Beşiktaş düzen, alışkanlık ve saha içi geometri karşısında sınırlı dakikalarda öne çıkabildi. O da yetenek katkısıyla. Bu maç onlar için de ülke için de hayli öğretici olmalı ki, hep birlikte kazanalım... 20 Kasım’da 17 yaşına girecek olan Moukoko’yu izlemiş olmamızı da bir kenara not etmeyi unutmadan elbette!..