Galatasaray zaman kazandı

Futbolun eriştiği noktada en kolay olan ‘savunma yapmak’. Savunma; yetenek, beceri değil bilgi ve çok tekrara dayalı ‘geliştirilmiş hüner’le halledilebiliyor. Oysa artık futbolda temel mesele rakibe problem yaratmaktan öte rakibin yarattığı problemi çözme becerisinde. Bu da biraz, yaratılan pozisyon sayısında yüksek yüzdeyle oynama oranına bağlı. Dün akşam Galatasaray, yegane hücum planını ‘tesadüfi pozisyon’a emanet eden Osmanlıspor karşısında ilk devre boyunca yüksek yüzdeyle oynayarak maçı kopardı. Özellikle Linnes merkezli çıkışları da, işi bitiren sağ kanattaki Mariano/Rodriques hamlelerini de basit ama işlevsel dokunuşlarla örgütleyen Belhanda devrenin senaristiydi. Fernando/Tolga ikilisi ise set oyunu için sahayı enini kullanarak Osmanlı’yı boşa koşturup rakibin hiçbir şey yapmamasını sağladı.

Serdar da olmasa!

Bu ritm ve anlayış bize diyordu ki, “İkinci devre de farklı bir şey olmaz”. Olmadı da... Osmanlı kurgusunu emanet ettiği Lawal ve yegane gol seçeneği Serdar Gürler ile yapabileceklerini ikinci devreye emanet etmişti. Gürler bir kaçırdı, bir attı. Ama yetmedi. Ülkenin milli stoperi Serdar Aziz el vermese fazladan bir şeyler yapacak gibi de görünmüyorlardı. Serdar katkılı pozisyondan sonra öne gelir gibi oldular ama skoru da bulmuş Galatasaray’ın güvenli oyunu karşısında cılız ataklar örgütlemekten öteye geçemediler. Ancak ilk maçında ligin en gözde takımı olarak anılan Galatasaray, 60. dakikadan sonrasında oyundan düştü. Bu düşüş, ‘skoru erken bul ve koru’ planı mı yoksa 60’tan sonra fiziksel çözülmeyle mi ilgili onu gelecek haftalar gösterecek.

Taraftar için öz eleştiri zamanı

‘Zamana ihtiyacı olan’ takımlar arasında ligin ilk iki haftasını yüksek yüzdeyle kayıpsız geçen Galatasaray gelecekteki olası kayıpları için ‘zaman kazandı.’ İki haftada izlediğimiz bu takım İgor Tudor’u her fırsatta protesto etme fırsatı kollayan Galatasaray taraftarları için de ‘öz eleştiri’yi zorunlu kılıyor.