Yakıştı mı?

Verdiğimiz şehitler, lanetlenen terör, gencecik kayıplarla evlere düşen ateş, kötü bir gün geçirtmişti bize.
Bitmez tükenmez bu acıların sonunun gelmesi, en büyük dileğimiz ve temennimiz. Kimseye faydası olmayan kardeşe sıkılan kurşun, hangi örümcek kafanın işidir bilmem ama yapanın da, yaptıranın da yanına kâr kalmayacağını bilirim. Acı günün devamında Saracoğlu’na geldiğimizde, Ay-Yıldızlı tişörtleriyle gördüğümüz gençlere bakınca, biraz olsun kendimize geldik. Bir kez daha söyleyelim; Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez.
Gelelim maça. Biliyorum birçok arkadaşımız, Fenerbahçe’nin çok kötü oynadığını, Aragones’le bu işlerin olmayacağını, yönetimin transfer yanlışlarını yazacak. Bu arada Kayserispor ve Tolunay hoca kaynayıp gidecek. Bu yüzden biz baştan belirtelim. Gecenin kötüsü elbette Fenerbahçe’ydi ama, onu bu hale düşüren, yüreğini ortaya koyan futbolcularıyla zekice plan yapan Tolunay hocanın hakkını onlara teslim etmek gerekir. Kırılma maçı dedik. Kritik kayıplardan sonra gelinen gecede, dirençli futbolcular bekledik. Alex’in yokluğunda oynayan Emre’nin, oyuna katkısı çok olur zannettik. Orta sahası kalabalık olan Kayserispor’u geçmek için Fenerbahçe’nin, vites büyüteceğini düşündük. Fenerbahçe kadar Kayserispor’un da sakatı olduğunu bildiğimiz için, bu da Fenerbahçe’nin lehine olur dedik. Aghahowa dört ofsayta girip, ‘Uyanın kardeşim! Ben, gol atacağım’ mesajı verdiğinde, Fenerbahçeli futbolcular anlar zannettik. Yana ve geriye pas yapıp, rakibe gol atılmayacağını Aragones, anlatmıştır diye düşündük. Dün gecenin galip gelme şartının sistem işi değil, istek işi, yürek işi olduğunu, hissederler zannettik. Ama evdeki hesap, Kadıköy’e uymadı. Ne yalandan formasını öpen Roberto Carlos, ne oynuyormuş gibi yapan diğerleri, Fenerbahçe’ye yakışmadı.