Kükrediler...

Lincoln oynadığı zamandan, oynamayarak daha faydalı iş yaptı dün gece Galatasaray için. Eğer sakat olmasaydı, Cevat hoca, onu bu maçta oynatmak zorunda kalacaktı. Oysa ki, temposu yüksek, psikolojik baskısı fazla, fiziksel mücadele gerektiren bu derbide o oynasaydı eğer, Galatasaray orta sahasında bir fazla futbolcu bulundurmak zorunda kalacaktı. Santrforların ikisini değil, o taktirde birini kullanabilecek ve gol bölgesinde bu kadar çok çoğalamayacaktı, baskı yapamayacaktı. Orta sahadaki kalabalık görüntü, belki de topla oynama üstünlüğünü Cim Bom’a getirecekti ama, belki de şampiyonluğu da götürecekti. Kısacası; Lincoln sakatlığı, Sarı-Kırmızılılar’ın şanssızlığı değil, şansı oldu.
Maç beklendiği gibi Galatasaray’ın temposu ve baskısıyla başladı. Fenerbahçe ise, ilk yarım saati kazasız atlatma düşüncesindeydi. Bizce bu da Zico’nun yanlışıydı. Bu kadar üstüne gelirken rakibin, onun kanatlarda bıraktığı boşlukları doğru tercihlerle kullanmalıydı. Kazım’ı oynatmak için, Deivid’i sola alması, Galatasaray’ın işini kolaylaştırdı. Çünkü onun karşısında oynayan Barış, zaten çizgide değil, içeriye kat ederek oynadığı için ve gecenin hareketlisi Sabri de Uğur Boral’a birebirde üstünlük sağlayınca sol kanadı düştü Kanaryalar’ın... Sağda da Kazım, derbi ağırlığında değil, hazırlık maçı laubaliliğinde olunca, Fenerbahçe etkisiz hale geldi. Zico, ikinci yarı, Deivid’i sağa almasına rağmen, Kazım konusunda geç karar verince, Galatasaraylı futbolcuların aşırı motivasyonu, galibiyet istekleri maçı Sarı-Kırmızılılar’a getirdi. Beklediğimiz gibi maçın yıldızı Arda; ağırlığını koyan adamı Ümit Karan; savaşçısı Servet; askeri Ayhan; fırsatçısı Nonda oldu. Kaybedeni ise; alışkanlıklarından zor vazgeçen Zico’ydu.