Aslan yürüyüşü

Kalli freni bitince, Cevat hocanın sevgisi gelince, futbolcular da, “Buraya kadar geldik, neden şampiyon olmayalım?” inancıyla bir birine kenetlenince, ortaya çıkan takım ruhuyla Galatasaray, Sami Yen’de zor maçlardan birini hak ederek kazandı.
Her iki takım da orta sahada rakibini mutlak baskı altında tutmaya çalıştı. Hüseyin-Ayman ikilisi Trabzon’da, Ayhan-Mehmet Topal ikilisinden daha etkisiz gözüktü. Bunda önemli pay Galatasaray’ın takım savunmasının önde oynayanlar ile daha etkili yapabilmesiydi. Yattara ve Barış kanat çıkışlarını Ersun hoca, maçın kilidi gibi düşünmüştü. Ama onlara servis yapacak olan Ayman’ı, Galatasaraylı futbolcular zamanında baskı yaparak etkisiz hale getirince, kanadı kırık hale geldi Trabzonspor.
Galatasaray’da Sabri-Okan ikilisi sağda, Volkan-Arda ikilisi sol tarafta hem atakları kestiler hem de çok etkili çıkışlarla Trabzonspor’u sahadan sildiler. Galatasaray sezon başı görüntüsüne çok yakın; istekli ve arzulu görüntüsünü maç boyu sürdürmeye çalıştı. Kalite olarak belki değil ama tempo olarak hem taraftarını hem de izleyenleri heyecanlandıracak işler yaptılar.
Karşılaşmanın ilk yarısı neredeyse Tolga ile Galatasaraylılar arasında geçti. Golden sonra, biraz da yorgunlukla skoru korumak adına tempoyu düşürünce Sarı-Kırmızılılar, Trabzon, Aykut’a kadar gitmeyi anca başarabilirdi. Servet duvar gibiydi, Okan tecrübesiyle, Arda çalışkanlığıyla, Ümit Karan akıl dolu koşularıyla şampiyonluk yolunun mimarları gibiydiler.
Cevat hocanın sevgisi, futbolcuların inancı devam ettikçe mutlu sona ulaşılabilir.