Derbimiz budur

Steril standart bir batılı için romantik ve oryantal bir maceradır. Bir gün mutlak görülmesi gereken doğaçlama gösteri... Konunun futbolla bir alakası yoktur, hiç olmamıştır. Bu oyunun içinden şiddetini, nefretini çıkartın geriye bir şey kalmaz. Misal İngilterevari bir temizlik hareketine girişin, 5 yıl sonra kimsenin umurunda olmaz artık derbimiz. Dolayısıyla ben dahil hepimizin tepki gösterdiği Melo ve Emre aslında görevlerini en iyi yapanlardır bu gösteride. Çok güzel bir golün son vuruşunu yapan Sneijder’den çok daha önemlidir onların rolleri. Baş aktörler onlardır her zaman... Neredeyse teşekkür etmek gerek onlara... Ruhunu yaşatan onlar derbinin...

Formaları değiştirin

Çok iyi biliyoruz ki, bu oyuncuların formalarını değiştirin bugün onlar için yapılan savunmayı yeni takımlarının taraftarı yapacaktır. Bu tahmin değil. Biliyorum. O ünlü Macaristan maçında Emre o yumruk (geçirme) hareketini yaptığında ve bunun bana karşı olduğu yazıldığında olup bitenden biliyorum. O maçtan sonra ve Emre, Norveç’e bizi Avrupa Şampiyonası’na taşıyan gollerden birini attığında, karşılaştığım yoğun tepkilerden biliyorum. O zaman bana ağır bir şekilde tepki gösterenler Galatasaray’a gönlünü vermiş taraftarlardı. Bugün benzer eleştirileri yaptığımda bu sefer Fenerbahçeliler aynı tepkileri gösteriyor. Bu akla gelmeyecek ya da yadırganacak bir şey değil. Taraftarlık böyle bir durum. Hele de futbol gibi irrasyonel bağlılık içeren bir sahneyse son derece normal. Hele de siyaset gibi rasyonel alanlarda bile insanların bu kadarirrasyonel bağlılıklar sergilediği bir coğrafyadaysanız çok daha normal. Ama gazeteciler için normal olmamalı. Dün, Fenerbahçe forması giymeden önce Emre’yi savunan köşe yazarı bugün Melo’yu savunuyorsa ona gazeteci denmez. Ya da denmemeli...

Vedat Okyar’ı rahmetle anıyorum. Hep ‘ben gazeteci değil futbol yazarıyım derdi’ mealen. Beşiktaşlı kimliğiyle konuştuğunun her zaman altını çizerdi. Ama buna rağmen bu kaypaklıklara hiç tenezzül etmedi. Rahmetle ve özleyerek anıyorum...

Melo-Emre farkı

ki oyuncu maçın başından itibaren başka bir maça tutuştu. Emre’nin böyle ezeli rekabetleri var. Zokora’yla vs. Pazar akşamı bunun zirvesi vardı. Melo’nun zırva sevinci bu maçı kazanmış olmaktan. Ama fark sadece onun kazanmış olması değil. Melo rakibi attırmak için yaptığı onca aksiyonda Emre’den daha başarılı olmanın dışında rakibinden futbol açısından da çok daha iyi. Galatasaray’ın sayısız maçında sahanın en iyisiydi bu yıl. Son iki yılın şampiyonluklarında temel bir rol oynadı. Emre Fenerbahçe geçmişinde böyle 10 maçlık bir periyot yakalamış değil. Pazar akşamı Melo golün pasını verendi. Emre ise yokluğunda takımını daha iyi yapan.

Selçuk liderse

Mancini’nin oyun anlayışını eleştirmek normal. Çünkü genel olarak tahmin edilebilir bir anlayışı yok. Ancak yaptığı tespitlerin büyük çoğunluğuna katılıyorum. Performansı iyi değil ama yorumculukta en iyilerden. Selçuk için söylediği ‘Bütün yerli oyuncular onun ağzının içine bakıyor. Liderliğin gereğini saha içinde yapmalı’ tespiti doğru. Selçuk saha içinde Drogba öncesi liderliği kabul edilmiş bir oyuncuydu. Kriz onun saha içi rolünün değişmesi sonrası ortaya çıktı. Kırılma kaleden uzaklaşmasıyla başladı aslında. Terim döneminde... Ancak zirve Mancini’nin kontrol oyunu sebebiyle rolünün iyice arkaya kaymasıyla oluştu. Selçuk eğer liderse duygusal bir kırılma yaşamadan bundan çıkabilmeliydi.

Galatasaray’da ya da yeni bir takımda. Ancak şu anda bunu yapabilmiş değil. Ve bu durum takım içinde bir yerli yabancı yarılmasına yol açıyor.

Bu çerçevede eğer Selçuk o formayı çıkarıp Ujfalusi’ye veriyorsa bu ‘al sen oyna’ demektir. Ve geri dönüşü olmaz.

Selçuk liderse bu tip restlere düşünmeden girmemeli. Bu yaralar kolay kapanmaz çünkü.

Öte yandan onu hunharca eleştirenler de şunu unutmamalı. Bugün Galatasaray’ın çektiği futbol sıkıntısının hemen tamamı geçen sene aynı şekilde yuhalanan Hamit’in yokluğundandır. Dolayısıyla yarın Selçuk olmazsa bunun açtığı yara çok daha büyük olur. Selçuk yerli statüsünde yerine konulamaz bir yıldızdır.

Bugün ne kadar formsuz olsa da... Ve giderse, hele de ezeli rakiplerden birine giderse çok ama çok üzülürsünüz. Demedi demeyin...